تاثیرخود کنترلی در انضباط کاری و عملکرد مدیران (مورد مطالعه : صنایع منطقه دهق)

در عصر حاضر به دلیل اهمیت عامل انسانی و نقش منحصر به فرد او به منزله یک منبع استراتژیک در سازمان ها، تلاش در راستای بهبود بهره وری و عملکرد آنان به یک امر غیر قابل انکار تبدیل شده است. بر این اساس، پژوهش حاضر تاثیر خودکنترلی بر عملکرد مدیران صنایع منطقه دهق با تاکید بر نقش میانجی انضباط کاری بر مبنای مطالعه ای توصیفی- همبستگی را نشان می دهد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران، معاونان و سرپرستان واحدهای صنعتی منطقه دهق به تعداد 500 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از قواعد معادلات ساختاری به تعداد 250 نفر محاسبه و روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب با حجم جامعه بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه 25 سوالی برای سنجش روابط بین متغیرهای پژوهش می باشد که متشکل از متغیر خودکنترلی (شامل 13 گویه سوالی)، عملکرد شغلی (شامل 7 گویه سوالی) و انضباط کاری (شامل 5 گویه سوالی) می باشد. روایی آن به دو روش همگرایی و واگرایی و پایایی پرسشنامه با استفاده از روش پایایی معرف ها و مرکب تایید گردیده است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار Smart-PLS و با رویکرد حداقل مربعات جزئی انجام شده است. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان داد که از یکسو خودکنترلی به شکل مستقیم بر عملکرد شغلی مدیران واحدهای صنعتی دهق تاثیر می گذارد و از سوی دیگر بشکل غیرمستقیم از طریق نقش میانجیگری انضباط کاری بر عملکرد شغلی مدیران تاثیر معناداری داشته است.