طراحی مسکن شهری با رویکرد کاهش مصرف انرژی (نمونه موردی شهرسرابله)

مناطق شهری ایران با رشد جمعیت، صنعتی شدن و عوارض آن مانند مصرف زیاد انرژی تخریب و آلودگی محیطزیست دست وپنجه نرم میکنند و از طرفی توسعه صنعت و فناوری منجر به فراموش شدن مصالح بومی و تکنیک های اقلمی ساخت و ساز شده است که باعث کاهش سطح مطلوب آسایش ساکنین و افزایش مصرف انرژی شده است. تحقیق حاضر با هدف طراحی مسکن شهری با رویکرد کاهش مصرف انرژی شکل گرفته است. این تحقیق که در دسته تحقیقات کاربردی جای میگیرد رویکرد توصیفی-تحلیلی دارد و سعی کرده تا با برداشت میدانی در خصوص بناهای موجود در شهری مورد نظر مرکز شهرستان چرداول است و همچنین پرسش و پاسخ از اهالی شهر، میزان مصرف انرژی را در هر یک از خانوراها مشخص کرده تا بدین طریق تاثیرات خصوصیات بنا را بر مصرف انرژی در هر یک از بناها مشخص نماید و متاثر از آن به ارائه راهکارهای معماری جهت طراحی بهینه این بناها بپردازد. این تحقیق بررسی های خود را در سه جنبه طراحی معماری بناها، تاسیسات برقی و مکانیکی و رفتار ساکنین مورد بررسی قرار داده است. نتایج حاکی از تحقیق نشان دهنده آن است که عدم استفاده از مصالح مناسب با اقلیم منطقه و همچنین عدم بهره گیری مناسب از انرژی در ساعات خاص و فصول خاص متناسب با شرایط آب و هوایی اتلاف مصرف انرژی را به همراه دارد. همچنین بررسی نشان می دهد که جهت گیری ساختمان نسبت به نور خورشید و همچنین شمالی و یا جنوبی بودن ساختمان بیشترین تاثیر در دمای محیط داخلی ساختمان را به خود اختصاص داده و در نتیجه موثرترین عامل در مصرف انرژی مساکن شهری مورد مطالعه را دارا می باشد به طوری که بیشترین مصرف انرژی مربوط به مساکنی بوده که جبه ه کمتری به سمت خورشید داشته و از نور خورشید کمترین بهره را برده اند. عامل انسانی مربوط به رفتار ساکنین و نحوه برخورد آنها عامل سوم تاثیرگذار در مصرف انرژی در مساکن مورد مطالعه بوده است. شایان ذکر است که بالا بودن سطح سواد ساکنین خانوار مخصوصا سرپرست خانوار بسیار در مصرف انرژی و همچنین صرفه جویی در مصرف انرژی تاثیرگذار بوده است. از جمله عوامل بعدی که در مصرف انرژی در مساکن مورد نظر تاثیرگذار بوده می توان به نوع سیستم گرمایشی و سرمایشی و همچنین نوع و جنس جداره ها اشاره کرد.