بررسی توصیفی -تحلیلی دیدگاه نظری و روش های تعلیم معکوس یا سلبی درتعلیم و تربیت اسلامی

رویکرد تعلیم و تربیت معکوس یا سلبی در مقابل تعلیم و تربیت ایجابی علی رغم این که یکی از مبانی نظری تعلیم و تربیت اسلامی است و مورد تایید و تاکید برخی از مکاتب فلسفی(باستانی و نوین) در جهان می باشد؛ با این همه یکی از چالش های اصلی در تعلیم و تربیت امروز، غلبه یافتن وجه ایجابی بر وجه سلبی آن است و هجوم پی در پی ایده ها، طرح ها و برنامه های آموزشی و تربیتی در خانواده ها، مدارس و مراکز تعلیم و تربیت کشور، امروزه، فرزندان ما را بیش از پیش، از تعلیم و تربیت خودبنیاد، معناگراو بالنده، دور کرده و به سمت تعلیم و تربیتی دگربنیاد، تصنعی و تقلیدی، سوق می دهد و موجب ناهمخوانی و تعارض بین درون دادها و برون دادهای نظام تعلیم و تربیت کشور می شود.در این پژوهش که تنها به تعلیم می پردازد نه تربیت، ابتدا دو دیدگاه تعلیم ایجابی و تعلیم سلبی از لحاظ نظری و روش های کاربردی به صورت توصیفی با یکدگر مقایسه شده و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است و در نهایت روش های تعلیم سلبی (چگونه به فرزندان خود آموزش ندهیم!) به عنوان تنهاروش موثر و تعالی بخش در تعلیم فرزندان، نتیجه گیری شده و پیشنهادات ضروری و سازنده، ارائه گردیده است.پژوهشگر در این پژوهش صرفا به بررسی تعلیم سلبی و ایجابی ، در نهاد خانواده به عنوان تاثیر گذارترین نهاد، در شکل گیری شخصیت فرزندان و بالندگی جامعه پرداخته و بررسی آن را در نظام آموزش و پرورش کشور منوط به انجام پژوهش های مفصل تر می داند.