بررسی عوامل ناکارآمدی برنامه ریزی توسعه در ایران با رویکرد تحلیل تاثیر متقاطع (CIA)

توسعه و پیشرفت به عنوان یکی از اهداف اصلی دولت ها، همواره در کانون توجه نخبگان سیاسی و متفکران جامعه بوده است. برنامه ریزی، به عنوان اصلی ترین ابزار دولت در هدایت جامعه به سمت اهداف توسعه ای، سابقه ای به قدمت 80 سال در ایران داشته و از منظر بسیاری از صاحبنظران، وضعیت پیشرفت ایران را بایستی در ارتباط با کیفیت و کمیت برنامه های توسعه، تحلیل و ارزیابی نمود. در مقاله حاضر، پس از جمع بندی دیدگاه های مختلف در زمینه عوامل ناکارآمدی برنامه ریزی توسعه در ایران و دسته بندی آنها در چهار محور آسیب های ناظر به محتوا، فرایند، اجرا و محیط حکمرانی، با روش تحلیل تاثیر متقاطع، پیشران های ناکارآمدی برنامه ریزی احصا گردید.