هویت بخشی در بازآفرینی منظری شهرهای زلزله خیز با رویکرد مواجهه مثبت با تاثیر زلزله بر شکل معماری و شهر

هویت در طراحی منظر شهری یکی از دغدغه های اصلی طراحان شهری، شهرسازان، مهندسین منظر و معماران است. همانگونه که هر شهری هویت خود را براساس فرهنگ، اقلیم و دیگر پتانسیل های منطقه ای و بومی به دست میآورد؛ این سوال مهم در موضوع دیالکتیک بازآفرینی و زلزله اگر زلزله را ویرانگر به حساب آوریم خود را عیان می سازد، که آیا در هر شهر زلزله خیز، زلزله به عنوان قسمتی از بوم آورد منطقه، نباید سهمی در تولید هویت و اصالت منظر آن شه داشته باشد روشنتر آنکه چرا زلزله را باید در شکل شهر، چه قبل از وقوع زلزله و چه بعد از وقوع آن نادیده انگاشت وفقط به عنوان یک بلیه طبیعی به آن نگریست این مقاله در پی آن است که در جهت هویتبخشی به بازآفرینی شهرهای زلزله خیز، زلزله را از یک تهدید به یک فرصت تبدیل نماید و تاثیر زلزله و تمهیدات مربوط به زلزله را از شکلی نامطلوب به عنصری هویت ساز تبدیل نماید چند نمونه لازم به یادآوری است: 1. همیشه شهر و معماری نسبت به مسایل اقلیمی مانند باد، تابش، بارش، برودت و رطوبت به عنوان مولفه های تاثیر گذار بهره برده است زلزله هم نمونه از مولفه های تاثیرگذار است مانند آنچه پیش از این گفته شد 2. بسیاری از شهرها با ساخته شدن در مجاورت رودها، مسیل ها، دره ها، کوه ها، بیابان ها ودریاها، ضمن در نظر داشت خطراتی که به عنوان خصیصه های هرکدام از این عناصر طبیعی است و هر زمانی ممکن است اتفاق بیافتد؛ برای هویت بخشیدن به منظر شهری و معماری خود، با استهلاک پیامدهای این خصیصه های بلاخیز از آنها به عنوان فرصت بهره برده است. زلزله را نیز می توان از این دسته بر شمرد