مناسب سازی محیط زیست شهری بر اساس آلاینده های هوا (مطالعه موردی شهر اصفهان)

جای هیچگونه تردیدی نیست که یکی از عوامل اساسی و م هم حیات انسان و حیوان و نبات و به طور کلی هر موجود زنده هواست و بدون آن زندگی غیر ممکن می باشد . لیکن باید دانست که هوا فقط اختصاص به تنفس و تامین زندگی موجودات ندارد بلکه همه آنها را از خطرات زیان آور اشعه های مختلف آفتاب حفظ می کند . در نتیجه تحقیقاتی که دانشمندان به عمل آورده اند معلوم شده است که یک نفر می تواند مدت پنج هفته بدون غذا و پنج روز بدون آب زنده بماند در حالی که قادر نیست حتی پنج دقیقه بدون هوا به زندگی خود ادامه دهد (لوئی .جی باتان، مترجم،آگاه سیاوش، ۱۳۵۶ ،ص ۹). افزا یش جمعیت انسان و پ یرو آن افز ایش فعالیتهایی که به خاطر تغذ یه و رفاه این جمعیت در حال انجام است سبب ورود نا متناسب انواع آلا ینده ها ی محیطی به اتمسفر شده و تعادل موجود در اتمسفر را بر هم زده است .در نتیجه نا هنجار یها ی ایجاد شده .( توسط مواد آلا ینده بس یاری از فعالیتهای گیاهان تحت تاثیر قرار گرفته و مختل میشود(عیوض کوچکی ،نظامی احمد ۱۳۷۶ در مناطق شهر ی به دلیل فعالیتهای اقتصادی آلودگی هوا به یکی از مشکلات عظیم محیطی و اقلیم منجر می شود لذا در ا ین تحقیق به راهکار های مناسب سازی محیط شهری در قالب پیش نهاداتی اشاره میشود .در این پژوهش داده های وضعیت جوی و کیفیت هوا ی شهر اصفهان طی سال های ٢٠٠٤ – ١٩٩٥ با روش های آماری و آنالیز نقشه های هواشناسی همدیدی مورد بررسی قرار گرفته است . بررسی ها نشان می دهد که در شهر اصفهان منواکسید کربن و غبار از جمله آلاینده های غالب می باشن د که ح ضور آ نها در جو علا وه بر خاطرات زیست محیطی و تهدید سلامتی انسان سبب کاهش میزان دید و تابش مستقیم خورشید می باشد. فرونشست هوا، وارونگی دمایی وپایداری وضعیت جوی از عوامل تشدید کننده آثار آلودگی هوا می باشند . منبع عمده ایجاد این آلاینده ها سوخت های فسیلی مورد مصرف در صنایع واتومبیل ها می باشد.