معیار های مکان یابی و طراحی مسیر های دوچرخه (نمونه موردی:شهر شیراز)

در چنددهه گذشته اغلب شهرسازان و برنامه ریزان شهری کشورهای توسعه یافته، سفرهای درون شهری را با دیدگاه استفاده از اتومبیل برنامه ریزی و شبکه ارتباطی شهرها را براساس ان طراحی می کردند، این شیوه برنامه ریزی کشور ما را نیز تحت تاثیر قرار داد، یکی ازشهرهای ایران که تا به امروز متخصصین شهری تلاش بسیاری نموده اند تا دوچرخه سواری در آن را بهبود بخشند شهر شیراز است، این پژوهش با هدف بررسی اصول و ضوابط طراحی مسیرهای دوچرخه در این شهر و همگام سازی توسعه حمل و نقلی آن با دیگر شهرهای ایران صورت پذیرفته بررسی ها نشان دهنده ی مشکلاتی از جمله: کم عرض بودن معابر، کف سازی های نامناسب، وجود پارکینگ های حاشیه ای، عدم وجود زیر ساخت های دوچرخه سواری و ملاحظات اقتصادی است که روز به روز با افزایش حمل و نقل موتوری این معضلات افزایش پیدا می کند، اما تجزیه و تحلیل و مقایسه معیار با ضوابط راحی بخوبی نشان داد که این شهر قابلیت استفاده سیستم حمل و نقل دوچرخه محور را داراست، با توجه به تحلیل AHP متخصصین و تحلیل اولویت اول خیابان معالی آباد، اولویت دوم خیابان قصرالدشت، اولویت سوم بلوار سیبویه، اولویت چهارم خیابان زند و اولویت پنجم بلوار آزادی از نظر دوچرخه سواری به خود اختصاص دادند.