بررسی تاثیر فعالیت های گروهی و انفرادی بر میزان اضطراب و رابطه آن با پیشرفت تحصیلی پسران غیر ورزشکار مقطع متوسطه

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر فعالیتهای گروهی و انفرادی بر میزان اضطراب و رابطه آن با پیشرفت تحصیلی پسران غیر ورزشکار مقطع متوسطه بود.جامعه آماری تحقیق دانش آموزان 18 دبیرستان شهر ایلام بود. N=3753 که از این بین 8 دبیرستان به صورت تصادفی خوشه ای برای نمونه تحقیق انتخاب و پس از همسان سازی آنها بر مبنای سن، قد، وزن و نمره تربیت بدنی ترم قبل از وود به دوره پژوهشی، مدارس به طور تصادفی به 8 گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. آزمودنی های هر گروه تجربی در نیمسال دوم تحصیلی رشته های ورزشی والیبال، بسکتبال، دوومیدانی و بدمینتون را به مدت یک نیمسال تحصیلی مدت 8 هفته و هر هفته 2 جلسه به فعالیت پرداختند.برای دستیابی به اهداف تحقیق ازپرسشنامه SCL-28 استفاده شد. روایی پرسشنامه به تایید 15 نفر از متخصصین رسید. برای دستیابی به پایایی پرسشنامه در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی اقدام شد و میزان پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید و پایایی پرسشنامه 0/93 بدست آمدبه منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف استاندار، جدول توزیع فراوانی و روش های آمار استنباطی از جمله کلموگروف اسمیرنوف، -تحلیل مسیر،آزمون تی مستقل،تی تک گروهی،تحلیل واریانس یک طرفه،آزمون تعقیبی توکی،رگرسیون خطی و رگرسیون چندگانه استفاده کرده ایم و اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های تحقیق نشان داد که بین فعالیت گروهی وانفرادی و میزان اضطراب ارتباط معناداری وجود دارد.هم نین میزان اضطراب پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است.