بررسی نقش ابعاد معنایی مکان در ایجاد حس تعلق به حیاط خانه های مسکونی (نمونه موردی : محله ناسار سمنان)

حیاط در خانه های مسکونی، محلی برای مناسبات و تعاملات اجتماعی می باشد و نقش مهمی در پیوند میان ساکنان با طبیعت دارد. اما امروزه با افزایش جمعیت و روند سریع شهرنشینی، نقش این عنصر ارزشمند کمرنگ شده است. در اینمیان توجه به ابعاد موثر در ایجاد حس تعلق به حیاط خانه های مسکونی میتواند علاوه بر ایجاد پیوندی عاطفی، در بهبود کیفیت زندگی ساکنان نیز موثر باشد. یکی از ابعاد موثر در ایجاد حس تعلق به مکان، ابعاد معنایی مکان می باشد. از این رو هدف اصلی در این پژوهش، بررسی نقش ابعاد معنایی مکان در ایجاد حس تعلق به حیاط خانه های مسکونی می باشد که در آن نمونه موردی محله ناسار سمنان مورد بررسی قرار گرفته است. محله ناسار سمنان، یکی از محلات تاریخی و ارزشمند شهر سمنان می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و پس از مطالعات کتابخانه ای، از روش مطالعه میدانی ( مشاهده، پرسشنامه و عکس ) استفاده شده است. در ادامه داده های بدست آمده از مطالعات میدانی به روش کمی مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که میزان حس تعلق ساکنان به حیاط خانه های مسکونی، در حد زیاد می باشد و رابطه معناداری میان ابعاد معنایی مکان و حس تعلق به حیاط خانه های مسکونی وجود دارد. مولفه نشانه ها و یادمان های مکان (طبیعی، فرهنگی، مذهبی و ...)، نقاط کانونی شکل گیری رویدادها و خاطرات جمعی به ترتیب، موثرترین مولفه های ابعاد معنایی مکان در ایجاد در ایجاد حس تعلق به حیاط خانه های مسکونی می باشد