میزان عمل به باورهای دینی و خرسندی زناشویی با متغیر واسطه ای وضعیت مالی

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه عمل به باورهای دینی و خرسندی زناشویی و بررسی نقش وضعیت مالی به عنوان متغیر واسطه ای بر این رابطه است.روش کار: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر روش جمع آوری اطلاعات، از نوع توصیفی و همبستگی است. نمونه آماری 64 نفر از زنان و مردان متاهل که حداقل پنج سال از زندگی مشترک آنها گذشته و تحصیلکرده حوزوی اعم از فارغ التحصیل و شاغل به تحصیل ساکن منطقه پردیسان شهر قم است که با استفاده از روش غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری، آزمون عمل به باورهای دینی (معبد)، آزمون خرسندی زناشویی و پرسشنامه وضعیت اقتصادی - اجتماعی بود. با استفاده از نرم افزار spss و به کمک روشهای آزمون معناداری ضریب همبستگی اسپیرمن، رگرسیون خطی، آزمون لون و آزمون T مقایسه میانگینها انجام و نتایج تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج حاکی از رابطه معناداری بین میزان عمل به باورهای دینی و خرسندی زناشویی بود. همچنین سطح تحصیلات در خرسندی زناشویی نقش نداشت. برابری میانگین میزان عمل به باورهای دینی در بین زنان و مردان رد شد و تفاوت بین میانگینها معنادار بود. برابری میانگین خرسندی زناشویی بین زنان و مردان قبول و تفاوت بین میانگینها معنادار نبود. بین متغیرهای باور دینی و وضعیت مالی همبستگی منفی و معناداری وجود داشت، نیز بین وضعیت اقتصادی و خرسندی زناشویی رابطه معناداری مشاهده نشد همچنین نقش میانجی گری وضعیت مالی بر رابطه عمل به باورهای دینی و خرسندی زناشویی در این پژوهش رد شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش زوجهای تحصیلکرده حوزوی، معتقد و عمل کننده به باورهای دینی از خرسندی زناشویی برخوردار بودند و وضعیت مالی آنان بر رابطه عمل به باورهای دینی و میزان خرسندی زناشویی این افراد نقش نداشته است.