مبانی کرامت انسانی از دیدگاه اسلام

انسان و محوریت وجودی او بی تردید یکی از اساسی ترین موضوعات مطروحه در قرآن است و آنگونه که این کتاب آسمانی ماهیت وجودی انسان را ترسیم نموده در هیچ یک از کتب آسمانی دیگر نیامده است . قرآن انسان را با ویژگی های متمایزی که دارد احسن الخالقین خطاب کرده، چرا که ساختار وجودی وی بهترین ساز و کار آفرینش است که دارای ظرفیتی بس شگرف و استعدادی والاست موجودی کمال گرا و خواهان رسیدن به اعلى علیین، موجودی که نفس قدسی در او دمیده شده و چنان گوهر وجودی ای دارد که سایر مخلوقات در جهت بهره وری وی پدید آمده اند تا آنجا او را برتری داد که فرشتگان را امر نمود که به تعظیم او بپردازند و تمام این امور تنها بر یک حقیقت اذعان دارد و آن اینکه انسان از کرامت و فضیلت ذاتی برخوردار است و این کرامت بالقوه در تمامی ابناء بشر نهاده شده و او باید با طی کردن مسیر کمال و افزودن درجات این قوه را به فعلیت در آورد . در این پژوهش برآنیم با روش تحلیلی توصیفی و با استناد به آیات و روایات معنای کرامت، حدود و ثغور آن را بیان نموده و کرامت ذاتی و اکتسابی را به عنوان مصادیقی از کراماتی که انسان از آن برخوردار است، مطرح نمائیم . امید که با تبیین انواع کرامات انسانی، بتوانیم به فهم صحیحی از جایگاه و ارزش انسان در نظام هستی برسیم. اگر چه به این نکته اذعان داریم که این سیاهه نمی تواند تمام ابعاد این موضوع را در بر گیرد و قطره ای است در برابر دریای عظیم خلقت انسان.