بررسی تاثیر شهرنشینی بر نابرابری درآمد در ایران

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر شهرنشینی بر نابرابری درآمد در ایران طی دوره 1365-1395 است. برای تحلیل موضوع از الگوی خود توضیح برداری، روش جوهانسون_ جوسیلیوس و روش تصحیح خطا استفاده شده است. نتایج بیان داشت که در بلند مدت، رابطه مثبت و معناداری بین شهرنشینی و نابرابری درآمد در ایران وجود دارد و یک درصد افزایش در متغیرهای، تولید ناخلاص داخلی، اشتغال، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، بازده تجاری، فساد، تورم و سهم تولید در تولید ناخلاص داخلی، به ترتیب موجب افزایش 0/27، 2/39، 6/34، 5/2، 8/49، 5/28 و 1/05 درصد در نابرابری درآمد میشوند و از بین انواع متغیرهای نامبرده، اثر فساد بر نابرابری درآمد، در مقایسه با سایر متغیرها بیشتر است و باید راه های مبارزه با فساد را در اولویت قرار داد. همچنین نتایج براساس ضریب جمله تصحیح خطا، حاکی از آن است که در هر دوره حدود 0/83 از عدم تعادل کوتاه مدت، برای رسیدن به تعادل بلند مدت، تعدیل می شود.