سیاست جنایی ایران در قبال جرایم علیه صنعت آب

حیات انسان و ماندگاری او در کره زمین، به بهره برداری از منابع مختلف از جمله آب وابسته است استفاده نادرست از این منابع، آلایندگی و تخریب آنها ارتباط مستقیم با سلامت و بهداشت افراد جامعه داشته و عدم توجه و نظارت قانونی بر آن ممکن است تمامیت جسمانی شهروندان را موردتهدید جدی قرار دهد دراین تحقیق که به روش توصیفی انجام پذیرفته به ارزیابی رویکردحاکم بر سیاست جنایی ایران در قبال جرایم و تخلفات در حوزه صنعت آب از جنبه های مختلف تقنینی، قضایی، اجرایی و مشارکتی پرداخته از یافته ها و نتایج حاصله در می یابیم که: اولا قانونگذار به وضع قوانین منسجم و مختص در حوزه تخلفات صنعت آب بیشتر به مرحله پس از وقوع جرم پراخته و به مرحله قبل از وقوع جرم که همان پیشگیری بوده توجه نداشته است ثالثا به واقعیت مشارکت جامعه مدنی در برنامه های سیاست جنایی خصوصا درمراحل پیشگیری از وقوع جرم اهمیت داده نشده است بنابراین سیاست جنایی در حوزه صنعت آب را باید با وسواس و دقت نظر مورد توجه قرار داد واز اختلاط مفاهیم و مسایل موجود در قلمرو آن با مفاهیم بکاررفته در سایر قلمروها احتراز کرد.