فوج شقاقی های سراب در صفوف لشکریان صفویه تا قاجارها

بعد از آن که ایل بزرگی شقاقی به دلیل همجواری با صفویان ایران به مذهب تشیع گرایش پیدا می کند. مورد آزار و اذیت عثمانی ها قرار می گیرد و مجبورمی گردد تا سرزمین خویش را در بدلیس آناتولی شرقی ترک کرده و به سمت آذربایجان ایران حرکت نماید. این ایل بزرگ که شامل هشتاد هزار خانواده بوده است، مورد استقبال صفویان و شاه طهماسب قرار می گیرد و به زودی یکی از فوج های لشکریان صفوی را تشکیل می دهد که در نبردهای صفویان با عثمانی ها جانشفانی های زیادی می کنند. در زمان نادرشاه نیز حضور شقایان سراب درلشکر نادر انگیزه ای غیر مذهبی داشته و تلاشی در جهت حفظ موقعیت ایل شقاقی بوده است. دوره کریم خان زند آذربایجان کمتر مورد توجه بوده است و ایلات افشاریه، دنبلی، شقاقی و حکمرانان محلی بر آذربایجان مسلط بودند و کریم خان با آنان مدارا می نمود. اما اوج نقشی آفرینی شقاقیان سراب مربوط به دوره قاجاریه و زمان حکمرانی فرد قدرتمندی به نام صادق خان شقاقی در سراب بوده است. در این دوره شقاقیان زمانی در کنار قاجارها بوده و آنها را یاری می کنند و زمانی بر علیه آن ها شورش می کنند که نمونه بارز آن نبرد صادق خان شقاقی با آقا محمد خان قاجار در سال 1205 ه ق. در سراب بود.و مورد دیگر، جنگ صادق خان با فتعلی شاه قاجار در سال 1212 ه ق در خاک علی قزوین بوده است. تا اینکه با کشته شدن صادق خان شقاقی حضور شقاقیان در عرصه قدرت و سیاست کم رنگ می شود.