بررسی شاخص های مطلوب مرتبط با طراحی فضاهای سکونتی سالمندان

در حال حاضر می­بایست به جستجوی راهکارهایی برای بهبود مسکن سالمندان به منظور ارتقای امید به زندگی و سلامت آنان در عصر حاضر ایران بود. منظور از مسکن به عنوان یکی از اصلی­ترین و ابتدایی­ترین نیازهای انسان، صرفا یک سرپناه نیست. مفهوم سکونت فراتر از استقرار در یک فضای بسته است. این مطالعه به بررسی عوامل مرتبط با افزایش امید به زندگی سالمندان در فضاهای کالبدی سالمندان پرداخته و مسکن­ متناسب با آنان در ایران را با استفاده از این عوامل مورد قیاس قرار می­دهد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - پیمایشی و روش جمع آوری اطلاعات میدانی است که پس از توزیع پرسشنامه در بین سالمندان، شاخصه­های امید به زندگی در ارتباط با فضاهای کالبدی مشخص و اهمیت هر یک از شاخص ها در ارتباط با گزینه­ها با استفاده از تکنیک فرآیند سلسله مراتبی انجام شده است. این تکنیک امکان فرموله کردن مسائل به طور سلسله­مراتبی را فراهم می­کند و همچنین امکان در نظر گرفتن معیارهای مختلف کمی و کیفی در مساله را داراست. نتایج رتبه­بندی گزینه­ها، خانه سالمندان را به عنوان رتبه بالاتر مسکن در افزایش امید به زندگی سالمندان معرفی می­کند. خانه سالمندان در این پژوهش مرکزی تعریف می­شود که در آنجا پرستاران و پزشکان به صورت شبانه­روزی فرد سالمند را تحت نظر دارند و سالمند به طور تمام وقت در آن اقامت دارد.