فناوری اطلاعات، یکپارچگی زنجیره تامین، NDP و ظرفیت جذب دانش

توسعه محصول جدید فعالیتی راهبردی برای بسیاری از شرکت ها جهت کسب مزیت رقابتی است؛ بنابراین مدیران می بایست عملکرد توسعه ی محصول جدیدشان را بهبود دهند. این مهم مستلزم بررسی متغیرهای موثر بر عملکرد توسعه ی محصول جدید می باشد. ترکیب درک یکپارچگی و قابلیت جرای یکپارچگی اجازه می دهد تا شرکت ها فرصت های به وجود آمده را شناسایی کنند و از آن ها در کوتاه مدت و میان مدت بهره برداری کنند. ارتقاء و استمرار برای مقابله با تغییرات بلند مدت که نیاز به اقدام استراتژیک دارند، ضروری است (وریک و مویل 1، 2016). روش تحقیق، توصیفی و از نوع پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری تحقیق شرکت های فعال در شهرک صنعتی خاوران تهران بوده و پرسشنامه توسط مدیران و کارشناسان ارشد شرکت ها تکمیل شده است. به منظور ارزیابی، برازش مدل و آزمون فرضیه های تحقیق 120 شرکت مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها، از روش میدانی و ابزار پرسشنامه با روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده است و به منظور تجزیه و تححلیل داده ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی از نرم افزار Smart PLs و SPSS استفاده گردیده است. یافته ها نشان داد که قابلیت فناوری اطلاعات موجب افزایش عملکرد توسعه ی محصول جدید می شود. نقش تعدیل گری ظرفیت جذب دانش در رابطه ی بین قابلیت فناوری اطلاعات و قابلیت یکپارچگی زنجیره ی تامین و همچنین نقش تعدیل گری ظرفیت جذب دانش در رابطه ی بین قابلیت یکپارچگی زنجیره ی تامین و عملکرد توسعه ی محصول جدید تایید گردید.