بررسی عوامل موثر بر عدم استفاده عابران پیاده از پل های هوایی غیرمکانیزه و ارائه راهکار مناسب (مطالعه موردی : شهرستان رامسر)

محورهای ارتباطی بین شهرهای منطقه غرب استان مازندران از جمله پرترددترین محورهای مواصلاتی کشور می باشند و گاها سرعت تردد وسایل نقلیه نیز در اغلب این محورها بسیار زیاد است. با توجه به تراکم کاربردی های مسکونی حاشیه محورهای مورد مطالعه کم حجم تقاضای زیادی از عبور عابرین از عرض معابر را ایجاد خواهد کرد، شاهد خطر جدی برخورد این قشر از کاربران راه با وسایل نقلیه هستیم. از سویی براساس آمار تصادفات را به خود اختصاص داده اند. با توجه به رویکردهای تئوری انتخاب شده و مطالعه پیشینه موضوع مورد بررسی، عوامل موثر بر میزان انگیزش عدم استفاده از پل های هوایی مورد شناسایی قرار گرفت. بدین منظور پل های عابر پیاده واقع در محور رامسر جهت مطالعه موردی انتخاب شدند. به منظور شروع روند مطالعه پس از بررسی وضعیت محورها، اقدام به تهیه فرم پرسشنامه و توزیع آنها در بین نخبگان امر، دانشجویان و اهالی منطقه ای شده است. سپس داده های استخراج شده مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفتند. مدل های ارائه شده در این تحقیق می توانند در افزایش کاربرد پل های عابر پیاده و در نتیجه افزایش ایمنی در تردد کاربران پیاده از راه را به خصوص در مناطق مشابه افزایش دهد. همچنین نتایج حاصل از تحقیقات میدانی نشان داد که دو عامل برقی بودن پله ها و رفع موانع فیزیکی از عمده ترین دلایل سوق دادن عابرین به استفاده از پل های عابر پیاده می باشد.