مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی، رویکردی مناسب جهت توسعه پایدار سواحل مکران

مناطق ساحلی یکی از مهم ترین و حساس ترین واحدهای مورفولوژیکی زمین هستند که به شدت توسط انسان مورد استفاده قرار گرفته اند؛ به طوری که امروزه حدود دوسوم جمعیت زمین در فاصله 60 کیلومتری از خط ساحلی زندگی می کنند تمرکز زیاد جمعییت در مناطق ساحلی و بهره برداری های متنوع در زمینه های اقتصادی، بازرگانی حمل ونقل، گردشگری و حتی نظامی از این مناطق سبب اروز مسائل محیطی متعدد و تضادها و تناقض هایی در امر مدیریت و ساماندهی شده است؛ بنابراین جهت استفاده بهینه و پایدار از پتانسیل های بی شمار مناطق ساحلی ضروریاست. از شیوه ای یکپارچه در بحث مدیریت این مناطق استفاده گردد. امروزه برای این منظور از طرح موسوم به ICZM یا مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی استفاده می شود. کشور ایران نیز با دارا بودن بیش از 3000 کیلومتر خط ساحلی در کرانه های دریای کاسپین، خلیج فارس ودریای عمان و نیز با توجه به قرارگیری در موقعیت ژئواستراتژیک خاوریانه تنگه هرمز و دسترسی به اقیانوس هند خود یک کشور ساحلی با اهمیت بسیار زیاد در منطقه و جهان محسوب می شود از بین کرانه های ایران، کرانه های دریای عمان (مکران با توجه به دسترسی مناسب به آب های اقیانوسی منطقه چابهار و وجود زمین های پسکرانه مناسب یکی از مهم ترین مناطق ژئواستراتژیک ایران در جهت توسعه پایدار کشور و به ویژه بخش خاوری جنوب خاوری محسوب می شود هدف این پژوهش بررسی طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی در زمینه توسعه پایدار کرانه های مکران است مشخص شد علیرغم وجود مسائل و تنگناهایی که در کرانه های مکران وجود دارد؛ اما پیاده سازی دقیق و اصولی طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی می تواندگامی موثر در جهت دست یابی به توسعه پایدار این مناطق باشد.