ارزیابی خشک منظرسازی، راهکاری جهت نگهداری مناسب و بهینه فضای سبز شهری، بارویکرد افزایش بازده اکولوژیک و زیبایی منظر

از آنجا که در مناطق خشک و نیمه خشک معمولا محدودیت آب وجود دارد، مصرف بالای منابع آبی، در ایجاد فضای سبز قابل توجیه نیست. فضاهای سبز شهری یکی از مهمترین بخش های مصارف آب در شهرها به شمار می روند که مدیریت و توسعه آنها با در نظر گرفتن ویژگی های اکولوژیک هر منطقه حائز اهمیت فراوان است. انتخاب گیاهان مناسب در طراحی کاشت گیاهان زینتی، به هنگام منظرسازی و طراحی فضای سبز مسئله مهمی است که در واقع اساس کار دست اندرکاران طراحی فضای سبز است. پایداری منظر حکم می کند که متناسب با شرایط هر منطقه از گونه های گیاهی متناسب و سازگار با آن منطقه در توسعه فضای سبز استفاده کرد. گیاه نیز عنصر سازنده یک منظره می باشد، بنابراین توجه به ویژگی های گیاه، از اصول اولیه طراحی یک منظره محسوب می گردد. آنچه که مسلم است باید دانش طراحی منظر و فضای سبز در شهرها به سمتی پیش برود که با حداقل مصرف آب، حداکثر میزان فضای سبز را ایجاد نماید. بنابراین مفهومی از طراحی منظر سازگار با مناطق خشک و نیمه خشک تحت عنوان رویکرد خشک منظر پردازی یا زری اسکیپینگ می تواند بدون آسیب رساندن به کیفیت و زیبایی محیط، مصرف آب را تا 50 درصد کاهش دهد. از آنجایی که کشور ما با مشکل روز افزون کمبود آب مواجه است می توان راهبرد زری اسکیپ را برای بسیاری از نقاط کشور توصیه نمود. منظرسازی کم نیاز به آب شامل تکنیک هایی می شود که چه در برنامه ریزی و مدیریت و چه در عمل، اجرا و نگهداری، موجب کاهش مصرف آب مورد نیاز آبیاری منظر و حفظ ذخایر آب می شود.