بررسی تاثیر مدیاتک و معماری سایبرنتیک بر طراحی معماری (مراکز فرهنگی) در ایران

معماری مراکز فرهنگی و اطلاع رسانی (مدیاتک)، امروز باید به مثابه اسبابی تلقی گردد که برای درک ارتباط پذیری و کنش پذیریتعاملی بهتر بشر و بسط و گسترش امور فرهنگی و اجتماعی در بستر مراودات و تعاملات شهروندی یاری می رساند. بر این اساس وبرای هماهنگی با فنآوری رو به رشد دنیای امروز، لزوم بازتعریف مفهوم فضا، برای تبدیل مراکز اطلاع رسانی (مدیاتک) به مراکزبرتر و تخصصی بیش از پیش احساس میگردد. اما از آن جا که احراز هویت، به شکل مکان و تعیین موقعیت، به داشتن ادراک ازنظام فضایی آن وابسته است، رعایت همه اصول طراحی صوری مانند ریتم، مقیاس، تعادل، توازن، وحدت و ...، و نیز همه مبانیطراحی مفهومی مانند اصول رفتار در محیط، اصول مسیریابی، خوانایی، قرائت پذیری، قلمروپایی و ...، به عنوان یک شالودهزیربنایی، منزلت خود را در این بازتعریف حفظ خواهند کرد. البته شایان ذکر است که انقلاب انفورماتیک که در اواخر هزاره دوممیلادی آغاز شد، ابعاد این ملک خاکی را نه تنها از شش جهت مکانی گسترش داده و میدهد، بلکه به لایه های ناشناخته دیگرینیز رسوخ می کند، و ابعاد دیگری را در برابر انسان می گشاید. زمانی که زندگی انسان رو به تمدن گذاشت، تفکر انسان تنها منبعموجود برای عمل آوری اطلاعات بود. اما امروز و در عصر انقلاب اطلاعات و انفورماتیک، ظرفیت عمل آوری اطلاعات یک تریلیونبرابر بیشتر شده است، و بیشتر این رشد مربوط به الکترونیک است. اکنون این انقلاب چند سالیست که پا به هزاره سوم گذاشتهاست. بحث عصر اطلاعات و انفورماتیک در هزاره سوم، در مقیاس بزرگ و با ابعادی ویژه، از مدت ها پیش بحث روز بوده است. بر ایناساس در این مقاله طراحی مدیاتک با رویکرد سایبرنتیک مورد توجه بوده و تلاش شده است تا اصول و معیارهای طراحی اینمراکز اطلاع رسانی مبتنی بر تکنولوژی فناوری اطلاعات و ارتباطات مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد.