بررسی مولفه های اثرگذار بر کیفیت زندگی در فضاهای مسکونی

مسکن به عنوان اساسی ترین نیاز انسان از ابتدا موردتوجه ویژهای بوده است؛ زیرا به عنوان یک مکان فیزیکی وسرپناه، نیاز اولیه و اساسی انسانها به حساب میآید. هدف اصلی مسکن ایجاد محیطی سازگار و منطبق بر روش زندگیانسان است، به بیان دیگر علاوه بر تامین نیازهای شخصی ساکنین از قبیل خواب، خوراک، استراحت، حفاظت در برابرشرایط جوی و به طور خلاصه محافظت در مقابل طبیعت، باید نیازهای کیفی و اجتماعی آنها را نیز برآورده نماید. افزون براین حس، رضایت از فضا و به طور خاص، رضایت از فضاهای مسکونی نیز یکی از عوامل مهمی است که نحوه ی ارتباط افرادرا تحت تاثیر خود قرار میدهد. در این راستا این مقاله به دنبال پاسخگویی به این سوال است که مولفه های مرتبط بامعماری در ارتقاء کیفیت زندگی در فضاهای مسکونی کدام اند در واقع تغییر ساختار فیزیکی اقامتگاه ها با توجه به شرایطزمانه، نمیتواند خللی بر مفهوم خانه وارد کند، چرا که سکونت و داشتن خانه، نیاز ذاتی، روانی و همیشگی بشر است.در نتیجه با توجه به اهمیت بحث با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی با ارائهی تعاریفی روشن و صریح در رابطه باویژگی های مسکن امروزه و نیازهای انسان، عوامل موثر در ایجاد آرامش و رضایت از فضاهای مسکونی بررسی شده و درقالب مولفه های عینی و ذهنی که دارای زیرمجموعه هایی همچون مولفه های کالبدی، عملکردی، محیطی، ادراکات و ...می باشند تقسیم بندی شده است. بدین ترتیب می توان گفت نگاهی دقیق تر به ساختار فضایی و معنایی معماری با توجه بهنیاز اساسی انسان به آرامش در زندگی امروز، به خلق فضایی منجر خواهد شد که علاوه بر پاسخ به نیازهای روانی انسان،باعث بهبود کیفیت زندگی و ایجاد حس آسایش و رضایتمندی ساکنین می شود.