تبیین مفهوم رویکرد کشاورزی شهری در چارچوب نظریه های طراحی شهری

کشاورزی شهری یکی از رویکردهای جدید کشورهای در حال توسعه است که به منظور کاهش فقر شهری و بهبود رفاه حالساکنین شهر اتخاذ می شود که به موجب آن طراحان و برنامه ریزان شهری راهکارهایی جهت تحقق اهداف این رویکرد ارائهمی دهند که بدنبال اقدامات جدی در خلق تغییرات مثبت در محیط زندگی شهری میباشد.هدف اصلی این پژوهش تبیین چارچوب مفهومی به منظور بررسی مفهوم کشاورزی شهری در نظریه های مختلف طراحیشهری است تا از طریق آن بتوان به فهم عمیق تری نسبت به این رویکرد و فرآیندها و فرآورده های حاصل از آن پرداخت و بهسطوح و روشهای به کارگیری آن جامعیت بخشید و ابعاد مختلف این رویکرد از قبیل جهت گیری فلسفی، مبانی معرفتی وروندهای مطالعاتی را روشن ساخت. برای انجام این پژوهش، بخشی از انواع نظریه های طراحی شهری از دیدگاه های مختلفبررسی شده و بر این اساس با تکیه بر روش استنباط استقرایی و تحلیلی به تبیین مفهوم این رویکرد و تدوین چارچوب آنبر اساس نظریه های مختلف طراحی شهری پرداخته شد. در پایان رویکرد کشاورزی شهری از دو منظر ماهوی و رویه ای موردبررسی و تبیین قرار گرفته و بر اساس مطالعات صورت گرفته، این نتیجه حاصل می شود که بدلیل ارزش گذاری ها و مقایسه هایموجود و مطلوبی که در این رویکرد قابل مشاهده است، می توان این رویکرد را از منظر جهت گیری فلسفی در زمره ینظریه های هنجاری قرار داد. همچنین از آنجا که این رویکرد در پی پاسخ به مسائل و مشکلات ناشی از زندگی شهری وانتقاد به شیوه برنامه ریزی خردگرا، بنابراین می توان این رویکرد را از منظر بنیان های معرفتی در زمره ی نظریه های کثرت گرادانست که در سطوح مختلف قابلیت کاربرد دارد. بطور کلی می توان گفت غایت این رویکرد، برنامه ریزی و طراحی بر اساسابعاد مختلف پایداری بوده و بر این اساس بدنبال تاثیرات اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی است.