تحلیل عدم قطعیت وشناسایی ریسک در شبکه های آبرسانی با استفاده از تئوری مجموعه های فازی

سالانه شرکت های آبفاضلاب هزینه های هنگفتی جهت خرابی ها و شکستگی های شبکه های آبرسانی متحمل میشوند که دلیل آن ریسک بالای طراحی های انجام شده می باشد، بخصوص آنکه معمولا شرکت های مشاور تحلیل عدمقطعیت و برآورد ریسک بعد از طراحی شبکه را انجام نمی دهند. در این مقاله با استفاده از روش تئوری مجموعه های فازیبه تحلیل عدم قطعیت و شناسایی ریسک در یک مدل کوچک شبکه آبرسانی که اولین بار توسط رولی و ریدولفی (2002)انجام گرفت، پرداخته شده است. نتایج نشان داد چناچه مقدار مجاز فشار در گره ها را 70 متر در نظر بگیریم، وجود 2درصد عدم قطعیت در پارامترهای ورودی (ضریب هیزن ویلیامز، ارتفاع آب مخزن و دبی های مصرفی) می تواند منجر بهوجود ریسک در مقادیر فشار در گره ها گردد. به عبارتی تا زمانی که عدم قطعیت پارامترهای ورودی کمتر از 2 درصد باشدضریب اطمینان طراحی شبکه برابر یک خواهد بود و در غیر این صورت کمتر از یک خواهد بود که به معنای وجود ریسکدر طراحی است. همچنین ده درصد عدم قطعیت در پارامترهای ورودی مذکور می تواند منجر به 20 درصد عدم قطعیتدر فشارها گردد.