اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر تاب اوری و تنظیم شناختی هیجان زنان مطلقه

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر تاب اوری و تنظیم شناختی هیجان زنان مطلقه در سال1398 انجام شده.روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ازمون پس ازمون با گروه کنترل است. جامعه اماری شامل کلیه زنان مطلقهشهر شیراز در سال 1398 بودند. که 30 نفر از ان ها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دوگروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شد.سپس پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و مقیاس تنظیم شناختی هیجان قبل از مداخله از هر دو گروه مورد مطالعه،پیش ازمون گرفته شد. افراد گروه ازمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای به صورت هفته ای یکبار تحت مداخله رواندرمانیمثبت نگر قرار گرفتند. بعد از تمام جلسات درمانی از هر دو گروه پس ازمون به عمل امد.نتایج پژوهش نشان داد که روان درمانی مثبت نگر بر تاب اوری وتنظیم شناختی هیجان زنان مطلقه موثر بوده به طوری کهنمرات تاب آوری و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان زنان مطلقه پس از مداخله روان درمانی مثبت نگر در گروه ازمایش،نسبت به گروه گواه به طور معناداری افزایش و همچنین نمرات راهبردهای منفی کاهش یافته است (p<0/01).