اثر بخشی گروه درمانی هیجان مدار بر کاهش میل به طلاق و درمان طرحواره های ناکارآمد

این تحقیق با هدف بررسی اثر بخشی گروه درمانی هیجان مدار بر کاهش میل به طلاق و درمان طرحواره هایناکارامد انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق زوج های مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره شهرتهران بودند. حجم نمونه برابر با 60 نفر(30 زوج) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های میل به طلاق روزلت، جانسون و مورو (1986) و طرحواره هایناکارآمد اولیه یانگ (1998) استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس و تحلیل واریانسچندمتغیری (مانوا) استفاده شد. در پرسشنامه میل به طلاق سطح معناداری بین میانگین نمرات آزمودنی هایگروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون 0/023 و در مرحله پیگیری0/001 بود و در پرسشنامه طرحواره های ناکارآمد سطح معناداری بین میانگین نمرات آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون و پیگیری 0/001 می باشد و این تفاوت ها معنادار بوده و یافته های تحقیق نشان داد که گروه درمانی هیجان مدار بر کاهش میل به طلاق و درمان طرحواره های ناکارامد تاثیر دارد.