نقش ذهن آگاهی و سبک های فرزندپروری در پیش بینی اهداف پیشرفت دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ذهن آگاهی و سبک های فرزندپروری با اهداف پیشرفت انجامگرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دوره اولمتوسطه منطقه شش شهر تهران بودند که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. و با استفاده ازروش نمونه گیری خوشه ای تصادفی تعداد 100 نفر انتخاب شدند. بدین صورت که از میان مدارس دخترانهدوره اول متوسطه منطقه شش شهر تهران 4 مدرسه بصورت تصادفی انتخاب و از میان این 4 مدرسه، 4 کلاسانتخاب و از هر کلاس 25 دانش آموزان به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شاملپرسشنامه های ذهن آگاهی، سبک های فرزندپروری و اهداف پیشرفت بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها ازآزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشانداد که متغیرهای ذهن آگاهی و سبک های فرزندپروری با اهداف پیشرفت رابطه مثبت معناداری دارند.همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 37 درصد از کل واریانس اهداف پیشرفت بر اساس متغیرهای ذهنآگاهی و شیوه های فرزندپروری پیش بینی می شود. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفتکه برنامه هایی جهت مداخله و آموزش ذهن آگاهی و سبک های فرزندپروی در مدارس در نظر گرفته شود تامنجر به بالا رفتن متغیر اهداف پیشرفت دانش آموزان شود.