نقش آموزش محیط زیست در توسعه طبیعت گردی پایدار

تنوع آب و هوایی و شرایط اقلیمی و وجود ناهمواری های زمین، موجب شکل گیری اکوسیستم های مختلفی (خشکی و آبی) در کشور شده اند. در سال های اخیر به دلیل استفاده ناپایدار انسان از محیط، با مسائل زیست محیطی مختلفی رو به رو شدهایم که این روند به دلیل افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی روز به روز در حال بدتر شدن است. انسانها برای بقا و ادامه حیات خود، به حفاظت از محیط زیست نیاز دارند، چرا که طبیعت مجموعه ای از عوامل را داراست که با هم در ارتباط هستند و با توجه به اصل وحدت زیست محیطی، تغییر در هر بخشی از آن بر روی بخش های دیگر نیز اثر گذار خواهد بود. مقوله فرهنگ و تاثیر آن بر محیط زیست به عنوان یکی از ابعاد توسعه پایدار بوده و گام اولیه در جهت نیل به این هدف، ایجاد تغییر در رفتار محیط زیستی است و لازمه تغییر در رفتار، تغییر نگرش زیست محیطی می باشد؛ لذا ارائه آموزش های لازم جهت تغییر رفتار و ایجاد فرهنگ محیط زیست و حس مسئولیت پذیری ضروری می باشد. با توجه به گسترش طبیعت گردی در سطح کشور و افزایش تخریب محیط زیست ناشی از آن، به آموزش محیط زیست در زمینه طبیعت گردی و ایجاد احساس مسئولیت در مقابل طبیعت نیاز داریم. هدف این پژوهش بررسی نقش آموزش محیط زیست بر ایجاد طبیعت گردی پایدار می باشد تا از این طریق کمترین آسیب به طبیعت و جامعه محلی وارد شود. روش تحقیق این مطالعه توصیفی- تحلیلی می باشد. بررسی ها نشان می دهد که آموزش محیط زیست به افراد مختلف به خصوص طبیعت گردان، باعث افزایش دانش و اطلاعات آنها شده و این آگاهی تولید نگرش می نماید که بعد از گذشت زمان، بر روی رفتار افراد تاثیر می گذارد.