اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش کارکردهای اجرایی (سازمان ده ی، برنامه ریزی و خودتنظیمی هیجانی) بر کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بود. نوع پژوهش، نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه های چهارم، پنجم و ششم منطقه ماهان در سال تحصیلی 97-96، به تعداد 998 نفر بودند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده؛ مقیاس نارسایی ناکنش وری بارکلی (2010)، آزمون هوش وکسلر نسخه (2003) 4 و آزمون ریاضی کی مت (کندی، (1986 بودند. در این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS23 ابتدا، به منظور تلخیص داده ها از شاخصهای آمار توصیفی، میانگینها (تعدیل نشده و تعدیل شده)، انحراف معیار، خطای معیار، حداقل و حداکثر استفاده شد و همچنین به منظور پاسخ به فرضیه های پژوهشی از آزمونهای آمار استنباطی از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده گردید. یافته ها نشان می دهد که آموزش کارکردهای اجرایی بر سطح کارکردهای اجرایی دانش آموزان دختر در گروه آزمایشی اول (دانش آموزی) نسبت به گروه گواه معنادار و دارای اثر مثبت بوده است و آموزش گروه آزمایشی دوم (والدینی -دانش آموزی) درمقایسه با گروه کنترل دارای اثرگذاری معناداری نبوده است. به طور کلی می توان نتیجه گرفت آموزش کارکردهای اجرایی بر بهبود کارکردهای اجرایی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری اثرگذار است.