یک نوع ازمکان با پلان فیزیک عملکرد توده و فضای بنا بعنوان جسم وغیرجسم، با الگوی تلفیق- نمونه موردی خانه قزوینی ها بعنوان یک نوع ازمکان

شرح اینگونه از لژاند در معماری ها ازگذشته تا هر سیکل متناوب دوره زمانی که باشنده ی فضا درمورد آن معماری تفکروخواسته یی را ازآن مورد معماری، طلب نماید ، با حرکات متعدد رفتاری فرد عجین شده است تا مطالعه گردد و رفع نیاز شود. حکم دایره یی قیودهای بنیادین مدلی ست ملی و نمادین و کارساز است و بشدت در پیدایش و ادامه ی این همانی های معماری تاثیرگذاربوده و1خواهد بود. شعف مکان ، مکانی ست معماری – مکان معماری ، مکانی ست ،دارای ذهن و جسم وبه طبع آن محرک و رویداد خاطره است که باز و بسته است که باز و بسته میشود، من درآنجا هستم دربالا یا پایین و یا در اینجا و خارج ازآنجا هستم این تمایلات رفتاری دوسویه است فضابین ، و فضا ست باشنده ی فضا و مکان فضاست که ارتباطات عاشقانه یی باهم خواهند داشت و نوعی دلداده گی ست ، اینگونه است که معماری پدید می آید. در این بین توده ی جسم و فضای غیرجسم که نوع مکان را شکل میدهند در سیکل دوره زمان ها بر حسب احتیاجات متعدد فرد بعنوان باشنده ی فضا دارای توالیت و تولیدیت است که درمفهوم بنای گذشته با مفهوم بنای امروزی ضرورت عرصه های اقامت و اشتغال بنا متغییر بوده و چیزهایی از آن تغییر کرده است و چیزهایی را نیز تغییر میدهند تمامی این کنکاش ها جهت سوق و ذوق معماری برای ارضاء و تمایلات و لذت های فرد بهره بردار و الزام دهنده ی ضوابط مهندسی و تجربی ست که در بناهایی با مدل بدوی و ریشه یی و بناهایی که از این قیودها شرعا و حکما و عرفا بصورت مدلی نوین و نئوها ، شکل گرفته اند را قانون مند شرح میدهند، تا کهن و پایا – نوسازی وحشی، هم این و هم آن ، تا اینکه قانون مند شرح میدهند.