اثربخشی آموزش تاب آوری بر احساس تنهایی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر احساس تنهایی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه انجام شد.روش پژوهش: نوع مطالعه حاضر به شیوه شبه آزمایشی است که از طرح پیش آزمونB پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه سال نهم شهر مهربان در سال تحصیلی 1396-97 بودند. از بین دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر مهربان در سال تحصیلی 1396-97 ، 40نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده و به تصادف در دو گروه آزمایش(20 نفر)و گواه(20نفر)جای دهی شدند. به منظور سنجش میزان احساس تنهایی دانش آموزان از پرسش نامه احساس تنهایی راسل و پیلوا و کورتونا 1980، استفاده شد.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه گواه وجود دارد، بدین معنا که آموزش برنامه تاب آوری موجب کاهش معنادار در میانگین نمرات احساس تنهایی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش برنامه تاب آوری می تواند به عنوان یک روش مداخله ای مفید برای کاهش احساس تنهایی دانش آموزان به کار رود.