گزارش یک مورد خودکشی در مادر با علائم سایکوز بعد از زایمان

افسردگی بعد از زایمان یک اختلال شایع و ناتوان کننده اجتماعی است که اثرات ناگواری بر مادر، کودک و خانواده می گذارد. اثرات فوری این اختلال، ناتوانی مادر در انجام مراقبت، خطر خودکشی و نوزاد کشی است. هنوز علت این بیماری شناخته نشده است با این حال عوامل بیولوژیک نظیر افت ناگهانی غلظت استروژن بعد از زایمان، افت پروژسترون افزایش دفع ادراری کورتیزول، پرولاکتین، اکسی توسین و بتا اندروفین ها نقش دارند. سازمان جهانی بهداشت برآورد نموده است که این اختلال دومین عامل منجر به بار جهانی بیماری در سال 2020 میلادی خواهد شد. متوفی خانم 25 ساله، G1، سابقه بیماری، جراحی، حساسیت دارویی و مصرف دارو نداشته است. زایمان طبیعی در هفته 39 حاملگی انجام و نوزاد پسر با وزن 2500 به دنیا می آید. بعد از زایمان سرم سنتو تجویز می گردد و 12 ساعت بعد با حال عمومی خوب ترخیص می گردد و ع لایم حیاتی و خونریزی بعد از زایمان نرمال می باشد. 4-3 روز بعد از زایمان، خانواده بیمار متوجه افسردگی، وسواس، افکار خودکشی و بچه کشی در وی می شوند. 10 روز بعد از زایمان، بیمار توسط همسرش به مطب روانپزشک برده می شود. پزشک روانپزشک توصیه به بستری در بیمارستان روانپزشکی و شوک درمانی می کند. بیمار مخالفت خود را با بستری در بیمارستان اعلام می کند. به دلیل ترس بیمار از بستری در بیمارستان، پزشک جهت توجیه نمودن همسر وی برای بستری کردن بیمار، از بیمار می خواهد که خارج مطب منتظر بماند، بیمار به محض خروج از مطب، از حد فواصل نرده پله های طبقه دوم (ارتفاع حدود 4 متری) خود را به پایین پرتاب می کند و توسط اورژانس با گزارش GCS=5 به بیمارستان منتقل می شود. بیمار در بیمارستان انتوبه و تحت کرانتیوتومی فرونتال و پریتال راست قرار گرفته و هماتوم ساب دورال تخلیه شده و به ICU منتقل می شود. درن دارای ترشح خونی و نسج مغز بوده و GCS=3 می باشد. بیمار 18 روز پس از زایمان دچار برادی کاردی شده و عملیات احیاء موفقیت آمیز نبوده و فوت نموده است. علت فوت اصابت جسم سخت تعیین شده است. نتیجه گیری: مادران با علائم سایکوز بعد از زایمان و افکار خودکشی و نوزاد کشی را نباید تنها گذاشت و جهت پیشگیری از عوارض جدی و ناخواسته این اختلال بر سلامت مادر، شیرخوار و خانواده لازم است مشخص شود کدام زنان در جمعیت کنونی در معرض خطر افسردگی بعد از زایمان قرار دارند. همچنین غربالگری از نظر اختلالات روانی به خصوص در گروه های در معرض خطر احساس می شود. همچنین باید به نقش حفاظتی و تاثیرگذار حمایت های خانوادگی، بر آموزش و مشاوره خانواده ها خصوصا همسران تاکید گردد.