موانع و مشکلات سیاست گذاری فرهنگی در ایران بعد از انقلاب اسلامی

سیاستگذاری در عرصه ی فرهنگ، ضرورت انجام یا امتناع، حدود و عرصه های آن، نهاهای مداخله کننده، نوع ارتباط و هم کنشی آنها، نظریه سیاستگذاری های فرهنگی سازگاری با محیط بومی ، و مدل ها، روش ها و... برخی مشکلات و پرسش های اساسی است که اکنون مدریت عرصه فرهنگی کشور به گونه ای جدی با آنها مواجه است. باتوجه به اینکه سند بیست ساله نظام، افق روشنی را برای جایگاه ایران در سال 1404 ترسیم نموه، لازم است در حوزه های علمی، فناوری، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی هدف گذاری های مناسب صورت گیرد و استراتژی های رسیدن به این اهداف تدوین گردد. در مجموعه سیاست گذاری های عمومی، سیاستهای فرهنگی بالاترین اهمیت را دارد. از این رواست که در نگاه یونسکو (1998) فرهنگ و سیاست گذاری های فرهنگی نه در حاشیه بلکه درکانون فرایند توسعه پایدارکشورها تعریف می گردد.در کشور ما، به دلیل تعدد مراجع تصمیم گیری و نهادهای سیاست گذاری فرهنگی و به دلیل نبود الگوی جامع و مشخص برای سیاستگذاری درحوزه ی فرهنگ، ابهام زیادی در مسئولیتهای فرهنگی وجود دارد و تداخل و انسجام زیادی در برنامه و طرحهای فرهنگی مشاهده نمی شود. بنابراین، آسیب شناسی سیاست ها و سیاست گذاریهای فرهنگی کشور در دوران بعد از انقلاب اسلامی گامی ضروری، پیش از آغاز هر اقدامی، به نظر میرسد.