بررسی میزان هورمون های گل سرخ ترا ریخته با ژن etr1-1 تحت تیمارهای اتیلن و جیبرلین
محل انتشار: فصلنامه بیوتکنولوژی کشاورزی، دوره: 12، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 597
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOAGK-12-2_001
تاریخ نمایه سازی: 26 شهریور 1399
چکیده مقاله:
هدف: گل سرخ از مهمترین گلهای شاخه بریده دنیا بوده که تا کنون مطالعات زیادی برای حفظ کیفیت و ماندگاری پس از برداشت آن انجام شده است. از عوامل اصلی محدود کننده ماندگاری در مرحله پس از برداشت میتوان به هورمون اتیلن اشاره نمود. لذا دستورزی ژنتیکی به منظور کاهش اثرات نامطلوب این هورمون مورد توجه بوده و در پژوهش حاضر، گلهای سرخ تراریخته حاوی ژن جهشیافته etr1-1 مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین با توجه به اثرات آنتاگونیستی، تغییر غلظت هورمون جیبرلین نسبت به اتیلن به نفع بالاتر بردن غلظت جیبرلین در مطالعه اخیر مورد توجه قرار گرفت. مواد و روشها: میزان فیتوهورمونهای لاین ماندگار (تراریخته) و شاهد (غیر تراریخته) پس از اعمال تیمارهای اتیلن (صفر وL L-1µ 1) و جیبرلین (mg L-1 80) در مراحل غنچه تجاری و نیمه باز بررسی شدند. اعمال تیمار اتیلن با تزریق گاز خالص به داخل کیسههای پلیاتیلنی توسط سرنگ انجام شد. جهت اعمال تیمار جیبرلین، گلهای شاخه بریده در محلول جیبرلین با غلظت مورد نظر قرار داده شدند. تیمارها به مدت 24 ساعت اعمال گردید و نمونهبرداری از بیرونیترین ردیف گلبرگها انجام شد. آزمایشها بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار به منظور اندازهگیری میزان فیتوهورمونها اجرا شد. نتایج: نتایج نشان داد که کاهش در میزان هورمونهای جیبرلین، بنزیل آدنین و ایندول استیک اسید و افزایش در میزان هورمون آبسیزیک اسید و اتیلن در مراحل غنچه و نیمهباز در لاین ماندگار نسبت به شاهد معنیدار بود. همچنین، بیشترین میزان هورمونهای جیبرلین، بنزیل آدنین و ایندول استیک اسید و کمترین میزان اتیلن و آبسیزیک اسید مربوط به لاین ماندگار در تیمار با جیبرلین بود. نتیجهگیری: با توجه به نتایج موجود به نظر میرسد که ژن etr1-1 میتواند کاندیدای مناسبی، جهت به تاخیر انداختن فرایند پیری وابسته به اتیلن در گلهای حساس باشد که همراه با تیمار جیبرلین از طریق کاهش خسارت اکسیداتیو ماندگاری را بهطور قابل توجهی افزایش میدهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فائزه خاتمی
دانشجوی دکتری، گروه علوم گیاهی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، کدپستی: ۱۵۷۱۹۱۴۹۱۱، تهران، ایران
فرزانه نجفی
دانشیار گروه علوم گیاهی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، کدپستی: ۱۵۷۱۹۱۴۹۱۱، تهران، ایران.
فتانه یاری
استادیار گروه تولیدات گیاهی و کشاورزی پایدار، پژوهشکده کشاورزی، سازمان پژوهشهای علمی وصنعتی ایران، کدپستی: ۳۳۵۳۵۱۱۱، تهران.
رمضانعلی خاوری نژاد
استاد گروه علوم گیاهی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، کدپستی: ۱۵۷۱۹۱۴۹۱۱، تهران ، ایران و گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :