متدلوژی ملاصدرا در تحقیقات علوم انسانی

علوم انسانی یکی از حوزه های تاثیرگذار در تعالی و توسعه جوامع است که توجه به آن می تواند هم به جهت تسریع در فرایند و هم به جهتکیفیت اثر بخشی حائز اهمیت باشد؛ از سوی دیگر با توجه به مبانی نظری اسلامی که رابطه وثیقی با ابواب و شاخه های علوم انسانی دارد،نهله های فکری این جریان میتواند در باز تعریف ساحت های علوم انسانی موثر باشد. مکتب حکمت متعالی ملاصدرا یکی از این نهله هایفکری بوده که در نظام اندیشه ای در صده های اخیر نقش بسزایی داشته است. به همین دلیل نوشتار حاضر به بررسی متدولوژی (روششناسی) این حکمت پرداخته تا بر پایه آن بتوان نظامی جامع در حوزه های پژوهش های علوم انسانی بدست آورد. مهمترین رویکردهایبدست آمده در این پژوهش عبارتند از: حکمت و انواع پژوهش حکمی، پذیرش وحی به عنوان مقدمه برهان، کاربردی نمودن علوم انسانیمبتنی بر اتخاذ رویکرد توجه به حکمت عملی، مساله محوری و اتخاذ رویکرد بررسی تطبیقی در علوم انسانی و حفظ تمایز روشی، اصولفرازبانی در علوم انسانی، زبان برساخته در پژوهش های حکمی، ارجاعات روش شناسانه درون متنی، سیر تعلیمی صیرورتی لازمهپژوهش حکم؛ بر پایه این پارادایم ها و رویکرد ها می توان به پدیده تحول در علوم انسانی نیز تفقدی حکیمانه داشت.