بررسی موقعیت و مکانیابی یادمان های شهری در پایتخت

پژوهش درباره شهر که ارگانیسمی پویا و زنده تلقی می‏شود از اهمیت و حساسیت خاصی برخوردار است. کالبد هر شهر، ظرف و شهروندان مظروف شهر هستند. در ساخت این کالبد، حوزه‏های موضوعی و عناصر متنوع و متعددی درگیر می‏باشند، از این میان نشانه‏های شهری از جمله مهم‏ترین عناصری هستند که فضای شهری را شکل می دهند و به آن هویت می بخشند. نشانه‏های شهری و به ‏ویژه یادمان‏ها را می‏توان به منزله عوامل هدایت‏کننده و شناساننده‏ای تلقی کرد که بسیاری از مردم را در جهت دستیابی و خوانائی موقعیت شهری نسبت به استخوان‏بندی شهر، راهنمائی می کنند. یادمان‏ها در شهرها، مراکز ثقل شهری و عالی‏ترین نقاط مکث، توقف، تفکر و تأمل شهروندان و بهترین مکان‏های صرف اوقات فراغت‏اند و باعث رونق شهری می‏شوند. گذشته از این مباحث عینی، عناصر هویت‏ساز، نیازمند وقوع رویدادهای خاطره‏انگیز فردی و جمعی در گستره حضور خود هستند که این امر نیز نیازمند پتانسیل‏های بالقوه‏ای از بابت فضا و مکان است. موضوع این پژوهش، بیان چارچوب نظری و عملی هویت شهری با تأکید بر نقش نشانه‏ها و ادراک محیط می‏باشد و متناسب با مقیاس های مختلف -از شهری تا محله‏ای- نمود نشانه هم متغیر است. اهداف پژوهش: ارتقای کیفی فضاهای شهری به وسیله مکان‏یابی یادمان‏های شهری، ایجاد هماهنگی بین فرم، عملکرد و معنای یک یادمان شهری با مکان استقرار آن در شهر . نتایج و دستاوردها: برای جمع‏بندی و نتیجه‏گیری، ضمن بررسی و ارزیابی اصول، ضوابط و قوانین موجود در مورد یادمان‏های شهری، به ارائه راهکارهای کلی و مؤلفه‏های مکان‏یابی و استقرار یادمان‏های شهری در تهران پرداخته شده است. سپس با ارائه ایده‏های موضعی مکان‏یابی یادمان‏ها، در فضاهای شهری اعم از فضای میدان (شهری، محلی، رسمی و تشریفاتی)، مسیرها و دسترسی‏ها (بزرگراه، خیابان شهری، پیاده‏راه) یادمان محله‏ای و یادمان ورودی شهر، اهداف، راهبردها و سیاست‏های موضعی مکان‏یابی یادمان‏ها، در فضاهای شهری با جداولی ارائه گردیده است.