واسنجی حسگرهای رطوبتی تدفینی ساخت داخل کشور برای دستگاه TDR مدل TRASE-6050X1 در بافت ها و شوری های مختلف خاک

اندازه گیری رطوبت خاک به روش بازتاب زمانی امواج (TDR) یک روش غیرمستقیم، بی خطر و سریع است که بر اساس ثابت دی الکتریک خاک عمل می نماید. این روش برای اکثر خاک های دارای شرایط معمولی و متعارف نتایج قابل قبولی می دهد، اما نتایج این روش برای خاک های با شرایط نامتعارف ازجمله شوری و ماده آلی زیاد با خطا همراه می باشد. را ه حل این مشکل، واسنجی نتایج است تا بتوان با دقت بالا، رطوبت خاک های با شرایط نامتعارف را برآورد نمود. هدف از این پژوهش واسنجی حسگر تدفینی مورد استفاده در روش TDR می باشد که به منظور افزایش دقت برآورد رطوبت بافت های مختلف خاک با شوری های متفاوت صورت می گیرد. در این پژوهش سه نوع خاک با بافت های سنگین، متوسط و سبک آزمایش گردیدکه به ترتیب از اراضی جنگلی، زراعی و مرتعی استان آذربایجان شرقی تهیه شدند. برای هر کدام از خاک ها سه سطح شوری شامل شوری طبیعی (بافت سبک 66/0، باف متوسط 06/3 و بافت سنگین 06/1 دسی زیمنس بر متر )، 8 و 16 دسی زیمنس بر متر درنظر گرفته شد. تغییرات رطوبت خاک ها از حالت اشباع تا هواخشک به روش TDR و وزنی به طور همزمان اندازه گیری شد. از رطوبت وزنی به عنوان رطوبت واقعی استفاده شد. سپس معادلات واسنجی خطی و غیرخطی مناسب که رطوبت واقعی را بر اساس ثابت دی الکتریک و رطوبت اندازه گیری شده به روش TDR محاسبه می نماید، برای بافت های مختلف خاک در شور ی های متفاوت ارایه گردید. نتایج نشان داد با افزایش شوری و سنگین شدن بافت خاک، رطوبت اندازه گیری شده به روش TDR افزایش یافت. در خاک های سنگین با ماده آلی، رطوبت واقعی بیشتر از رطوبت اندازه گیری شده به روش یاد شده بود. این روند در خاک های با بافت سبک و متوسط معکوس بود. واژه های کلیدی: بازتاب زمانی امواج ، حسگر تدفینی، ثابت دی الکتریک، رطوبت خاک، شوری، واسنجی