بررسی و تعیین مناسبترین روشهای غنی سازی( احیای مصنوعی) جنگلهای مخروبه بلندمازو در جنگل "واز" ( مازندران)

این پژوهش در جنگل های مخروبه بلندمازو واقع در شهرستان نور و در ارتفاع270-250 متری از سطح دریا انجام یافته است. این پژوهش در قالب آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار فرعی: بذرکاری، بذرپاشی، نهال کاری و سه تیماراصلی روشنه های 15×15 ، 20×20 و 25×25 متر در سه تکرار اجرا شده است. هدف از این پژوهش ارزیابی و مقایسه روش های مختلف احیا از نظر میزان موفقیت در زنده مانی نهال ها و کیفیت و مقاومت آنها در مقابل آفات در سال های بعد بوده است. بدین منظور در هر تیمار یک پلات 14×14 متر در مرکز روشنه ها، انتخاب و تعداد 49 اصله نهال یا بذر در فاصله 2×2 متر کاشته شده است. در آماربرداری ها یک ردیف از هر طرف به عنوان بافر در نظر گرفته شده و تعداد 25 اصله نهال در هر تیمار مورد اندازه گیری و ارزیابی قرار گرفته است. ( با توجه به هم سن بودن نهال ها) مشخصه های زیر در هر تیمار شامل: قطر یقه، ارتفاع کل، زنده مانی، تعداد شاخه های فرعی، آلودگی به آفات و امراض، وضعیت جوانه انتهایی مورد اندازه گیری قرار گرفت که تیمار نهال کاری از نظر رویش قطری و ارتفاعی، رویش بیشتر و اختلاف معنی داری با دو تیمار بذر کاری و بذر پاشی دارد. تیمار بذرکاری دارای بیشترین زنده مانی بوده و با و تیمار های دیگر دارای اختلاف معنی داری است.از نظر تعداد شاخه تیمار نهال کاری در کلیه روشنه ها بیش از یک شاخه داشته است.کمترین آلودگی به آفات و امراض در روشنه های 2 آری (15 ×15 متر) بذرکاری و بیشترین آلودگی در روشنه های 6 آری (25 × 25 متر) تیمار نهال کاری مشاهده شده است. تیمارهای نهال کاری در روشنه های 4 آری (20 ×20 متر) دارای بیشترین جوانه های انتهایی سالم(10%) و تیمار نهال کاری در روشنه های 15×15 متر دارای کمترین(صفر) جوانه های انتهایی سالم بوده اند. با توجه به نتایج حاصل از این بررسی روش های مختلف کاشت اثر معنی داری بر درصد زنده مانی نهال ها داشته است بطوری که تیمار بذرکاری دارای بالاترین زنده-مانی(67/70%) و تیمار بذرپاشی دارای کمترین زنده مانی(21/15%) بوده است. در حالی که تراکم تاج پوشش(اندازه روشنه ها) بر زنده مانی اثر معنی داری نداشته است.واژه های کلیدی: جنگل کاری، بلندمازو، غنی سازی، نهال کاری، بذرکاری ، بذرپاشی