بررسی سازگاری موتانت های برخوردار از توان بالای تثبیت نیتروژن در مناطق مختلف کشت سویا

با هدف بررسی سازگاری و پایداری عملکرد لاین های موتانت سویا، در این تحقیق 31 موتانت سویا از رقم L.17 به همراه رقم مادری و یک موتانت غده نبند (M.129) به عنوان ارقام شاهد طی 2 سال متوالی (1394-1393) در سه منطقه گرگان، خرم آباد و مغان در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. بدین منظور پس از آماده سازی زمین، نقشه آزمایشی بر اساس طرح مذکور پیاده شد و سپس اقدام به کشت بذور لاین های موتانت در کرت های مربوطه گردید. در طول دوره رشد از خصوصیات مهم زراعی یادداشتبرداری بهعمل آمد. پس از برداشت نیز عملکرد دانه، درصد روغن و پروتیین دانه تعیین گردید. تجزیه واریانس ساده یکساله و مرکب دو ساله و مقایسه میانگین بهروش دانکن برای هر منطقه بطور جداگانه انجام شد. نتایج آزمایش در گرگان بیانگر معنی دار بودن اختلاف بین موتانت ها در هر دو سال ( 1394-1393) و اثر متقابل ژنوتیپ × سال بود. در سال اول موتانت M.19 با عملکرد Kg/ha 4112 و در سال دوم رقم شاهد L.17 با عملکردKg/ha 1854 دارای بیشترین عملکرد بودند. نتایج آزمایش در مغان بیانگر عدم اختلاف معنی دار بین موتانت ها در هر دو سال ( 1394-1393) و نیز اثر متقابل ژنوتیپ × سال بود. در سال اول موتانت M.18 با عملکردKg/ha 2591 و در سال دوم موتانت M.1 با عملکردKg/ha 2928 و بر اساس میانگین دو ساله موتانت M.18 با عملکردKg/ha 2290 دارای بیشترین عملکرد بودند. نتایج آزمایش در خرم آباد بیانگر معنی دار بودن اختلاف بین موتانت ها در هر دو سال ( 1394-1393) و اثر متقابل ژنوتیپ × سال بود. در سال اول موتانت M.24 با عملکرد Kg/ha 4099 و در سال دوم موتانت M.21 با عملکردKg/ha 3240 دارای بیشترین عملکرد بودند. واژه های کلیدی: سویا، موتانت های L.17، سازگاری، مناطق مختلف