بررسی فنی و اقتصادی تولید علوفه از طریق کاشت گونه های مقاوم به شوری در اراضی شور و کم بازده

استفاده از اراضی شور و کم بازده برای تولید علوفه گام مهمی در راستای بهره وری بهینه از منابع آب و خاک با کیفیت پایین از دیدگاه کشاورزی به حساب می آید. بررسی ها نشان داد که گونه های AeluropuslagopoidesAtriplexleocuclada, AtriplexcanescensAeluropuslittoralis,,Atriplexlentiphormis و Atriplexverrocifera گونه های مقاوم به خشکی و شوری بوده و توان تولید علوفه را نیز دارند. جهت بررسی و تعیین شیوه مناسب استقرار گونه های مذکور، ابتدا از طریق آزمایش خاک سه منطقه با شوری متفاوت (شوری کمتر از20 ds/m، شوری متوسط بین20 تا40 ds/m، شوری بیشتر از40 ds/m) انتخاب و در هر منطقه گونه های مورد نظر در سه تکرار و در هر تکرار سه ردیف و در هر ردیف 15 نهال کاشته شد.نتایج نشان داد که در اراضی با شوری بیشتر از40 ds/m امکان استقرار گونه های مذکور وجود ندارد. اما در مناطق با شوری کمتر از40 ds/m استقرار گونه های مورد اشاره امکان پذیر است. نتایج حاصل از تجزیه واریانس تولید سالانه نشان داد که گونه های مورد نظر قادر به تولید علوفه در اراضی با EC حداکثر40 ds/m هستند. در بین گونه های جنس Atriplex تولید گونه leocuclada به علت یکساله بودن، بیشتر از دو گونه دیگر بود. همچنین تولید گونه های At.lentiformis و At.canescens طی رشد سال اول بیشتر از گونه های Ni.schoberi و At.verrosifera بود. البته فرم رویشی متفاوت گونه های مورد نظر در این اختلاف موثر است. نتایج حاصل از تجزیه واریانس رشد تاج پوشش و تولید سالانه گونه های مذکورنشان داد که در اراضی با ECحداکثر40 ds/m رشد سال اول At.verrosiferaبیشتر از At.canescens است، اما در منطقه با EC کمتر از20 ds/m رشد At.canescensبیشتر است. همچنین میزان تولیدگونه At.canescens بیشتر از گونه At.verrusiferaاندازه گیری شد. ولی این اختلاف در منطقه شور به حداقل می رسد. لذا اثر شوری بر کاهش تولید At.canescensمحسوس و موثر بوده اما بر میزان تولیدAt.verrusifera اثر کمتری داشت، لذا At.verrusifera نسبت به افزایش شوری خاک تحمل بیشتری دارد.واژگان کلیدی: خاک های شور، گونه های مقاوم به شوری، تولید علوفه، مناطق خشک، استان سمنان.