بررسی میزان تولید و رویش مجدد سکاله سرآل به منظور تولید علوفه در دیم زارهای کم بازده سمنان

یکی از راه های افزایش تولید علوفه معرفی و کاشت گونه های علوفه ای مناسب و سازگار می باشد. با توجه به تحقیقات انجام شده چاودار زراعی از تولید خوبی برخوردار است. به منظور تعیین مناسب ترین زمان برداشت علوفه به دور روش دستی و چرای دام این آزمایش در قالب دو طرح آماری بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به عنوان آزمایش (1) و اسپلیت پلات با طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به عنوان آزمایش(2) در دیمزار کم بازده آهوان استان سمنان اجرا گردید. در آزمایش (1) تاثیر مراحل برداشت شامل ( پنجه زنی، ساقه دهی، ظهور سنبله و شاهد (بدون برداشت) بر عملکرد دانه و کاه گیاه چاودار زراعی در روش برداشت دستی و در آزمایش(2) تاثیر روش برداشت شامل دو تیمار اصلی (دستی و چرای دام) و چهار تیمار فرعی زمان برداشت شامل ( پنجه زنی، ساقه دهی، ظهورسنبله و شاهد (بدون چرا) بر رویش مجدد چاودار زراعی بررسی شد، پس از اعمال تیمارها نتایج حاصل به کمک نرم افزارSPSS آنالیز گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس اثر زمان برداشت بر میزان تولید (دانه و کاه) چاودار زراعی نشان داد که زمان های برداشت در سطح 1% با همدیگر اختلاف معنی داری دارند و زمان برداشت در مرحله ظهور سنبله موجب کمترین تولید بذر نسبت به تیمار شاهد گردید و بر این اساس بهترین مرحله فنولوژی گیاه جهت برداشت مرحله پنجه دهی می باشد. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین آزمایش (2) نشان داد که زمان برداشت در مرحله پنجه زنی در روش چرای بیشترین اثر مثبت را روی رویش مجدد داشته و در مقابل برداشت در مرحله ظهور سنبله کمترین میزان رویش مجدد را باعث شده است. بنابر این در صورتی که بوته های چاودار زراعی در مرحله رویشی پنجه دهی به طور مستقیم توسط دام مورد تعلیف قرار گیرند و یا علوفه بصورت دستی برداشت شود میزان بذر تولیدی این امکان را به گیاه می دهد تا در سال بعد و در شرایط دیم بدون نیاز به بذر پاشی و انجام عملیات خاکورزی رویش مجدد داشته و علوفه تولید نماید.واژه های کلیدی: چاودار زراعی، علوفه، دیمزار، سمنان