بررسی تاثیر شرایط انبارداری بر خواص کمی و کیفی دو رقم پیاز در استان هرمزگان

استان هرمزگان محصول خارج از فصل پیاز تولید می کند. جهت ارایه راهکار مناسب جهت افزایش عمر انباری پیاز این تحقیق اجرا شد. دو رقم پیاز پریماورا و تگزاس ارلی گرانو بعد از برداشت به جهت کاهش رطوبت وکیورینگ، در سطح مزرعه به مدت دو روز در زیر نور آفتاب پهن شدند. بعد از آن آزمایشات شامل وزن اولیه، ماده خشک، سفتی بافت، مواد جامد محلول انجام شد. پیازها پس از بازرسی در توری های پلاستیکی 6-5 کیلوگرمی بسته بندی شدند. توری ها به مدت سه ماه در سه انبار شامل انبار سنتی بهینه شده، انبارهای کنترل شده با 12-10 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 75-70 درصد و انبار با دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 75-65 درصد نگهداری شدند. به فواصل هر 15 روز آزمایشات افت وزن، درصد جوانه زنی و پوسیدگی، مواد جامد محلول، ماده خشک، سفتی بافت اندازه گیری شد. این پروژه در قالب آماری اسپلیت فاکتوریل انجام شد. تجزیه واریانس دادهای با نرم افزارSAS و مقایسه میانگین ها با روشLSD انجام شد. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد سرمای انبار در حفظ کیفیت هر دو رقم پیاز تگزاس ارلی گرانو و پریماورا موثر بوده است. در طول سه ماه انبارداری، تغییرات سینوسی در صفات کیفی مشاهده شده است. به طوری که بعد از سه ماه نگهداری، در هر دو رقم نسبت به زمان صفر انبارداری، درصد مواد جامد محلول، سفتی بافت و درصد ماده خشک کاهش داشته است. در انبار معمولی، بعد از دو ماه انبارداری، ماندگاری بهتر رقم تگزاس نسبت به پریماورا به علت بریکس و درصد ماده خشک بالاتر آن بود. منحنی تغییرات درصد کاهش وزن و درصد پوسیدگی نشان داد هر دو رقم پیاز بعد از 45 روز انبارداری در انبار معمولی با هوادهی طبیعی، پوسیدگی نداشته وکمترین کاهش وزن را داشته اند و حداکثر مدت نگهداری 75 روز در انبار معمولی امکان پذیر است. استفاده از انبارهای سرد 12 درجه سانتی گراد و 4 درجه سانتی گراد باعث حفظ بهتر کیفیت پیاز شد و بعد از انبار مانی به مدت 90 روز کمترین کاهش وزن را به دنبال داشت. کلمات کلیدی: پیاز، انبارداری، میناب