آزمون تعیین ارزش زراعی هیبریدهای جدید ذرت دانه ای

در سال اول اجرای آزمایش، تعداد 23 هیبرید ذرت خارجی به همراه رقم شاهد سینگل کراس 704 (جمعا 24هیبرید) و در سال دوم نیز تعداد 23 هیبرید ذرت خارجی ( با برخی هیبریدهای متفاوت از سال اول ) به همراه سه هیبرید داخلی سینگل کراس 704 و 260 و دابل کراس 370، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در پنج منطقه(شیراز، دزفول، ارزوییه کرمان، جیرفت و گرگان) به مدت دو سال ( 94 – 1393) موردبررسی قرار گرفتند. در سال اول اجرای آزمایش، مقایسه میانگین هیبریدها برای عملکرد دانه نشان داد که هیبریدهای شماره 16، 12و 11به ترتیب با میانگین 57/8، 31/8 و 28/8 تن در هکتار بالاترین عملکرد دانه را در هکتار تولید نمودند. اختلاف عملکرد هیبرید شماره 24 (سینگل کراس 704) با تولید دانه 76/7 تن در هکتار با هیبریدهای برتر ازنظر آماری معنی دار نبود. بااین حال درصد رطوبت دانه زمان برداشت پایین تر و طول دوره رشد کوتاه تری نسبت به این هیبریدها داشت. از میان هیبریدهای پر محصول هیبرید شماره 11 با معیار ابرهارت راسل و انتخاب هم زمان برای پایداری و عملکرد و بر اساس معیار پایداری شوکلا، پایداری نسبی و با معیارهای اکوالانس ریک، ضریب تغییرات محیطی و معیار رومر، ناپایدار تشخیص داده شد درحالی که دو هیبرید پر محصول دیگر( هیبریدهای 16 و 12 ) با تمامی پارامترها، ناپایدار تشخیص داده شد. مقایسه میانگین هیبریدها برای عملکرد دانه در سال دوم نشان داد که هیبریدهای شماره 5، 3، 22 و 9 به ترتیب با میانگین 09/9، 04/9، 86/8و 82/8 تن در هکتار بالاترین عملکرد دانه را در هکتار تولید نمودند. سه هیبرید برتر(هیبریدهای شماره 5، 3 و 9) دیررس تر از هیبرید سینگل کراس 704 بودند و در زمان برداشت نیز رطوبت دانه بالاتری داشتند. هیبرید پر محصول شماره 9 بر اساس معیارهای پایداری شوکلا، اکوالانس ریک، ضریب تغییرات محیطی، ابرهارت راسل و معیار رومر، پایداری نسبی داشت درصورتی که سه هیبرید دیگر پر محصول (هیبریدهای شماره 3، 5 و 22) بر اساس این معیارها، ناپایدار تشخیص داده شد. واژه های کلیدی: هیبرید خارجی، پایداری عملکرد، عملکرد