القا مقاومت به سرما ( زمستانه و بهاره) در انگور بیدانه با استفاده از مواد شیمیایی

افزایش تحمل به سرما در جوانه گل، جوانه های برگ و بافت های شاخه ها به سرما می تواند عامل تعیین کننده کشت موفقیت آمیز در درختان میوه باشد. بنابراین، این بررسی در منطقه تاکستان از توابع استان قزوین به منظور امکان افزایش تحمل بوته های مو به سرما در ح آ ری ی ل د شامل 3 تکرار و 5 تیمار (تیوفر، کراپ اید، سالیسیلیک اسید، بیوبلوم و شاهد) که در هر کرت آزمایشی سه بوته مو (انگور بی دانه قرمز) قرار داشتد، اجرا شد. در زمان های مشخصی، تیمارها بر روی بوته ها محلول پاشی شدند. اثر ترکیبات ضدیخ بر برخی از صفات رویشی و کمی و کیفی میوه شامل وزن خوشه، عملکرد بوته و در صد قند یادداشت گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای ‭SAS ‬آنالیز ومقایسه میانگین ها به روش دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که از لحاظ مورفولوژیکی برگ ها از نظر شکل، رنگ و میزان ریزش بین تیمارها تفاوتی مشاهده نشد. اعمال تیمارها باعث افزایش میزان فعالیت آنزیم های شاخص مقاومت به سرما شده و با تیمار شاهد اختلاف معنی دار از لحاظ آماری نشان داده است. با سنجش فعالیت گایاکول پراکسیداز‭(GPX)‬، آسکوربات پراکسیداز‭(APX)‬، کاتالاز‭(CAT)‬، گلایسین بتایین و پرولین نشان داده شد که مقاومت القایی حاصل از مواد ضد تنش به سرما در انگور با افزایش فعالیت آنزیم ها نسبت به نمونه شاهد همراه است به طوریکه بیشترین میزان فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز به ترتیب مربوط به تیمارهای سالسیلیک اسید، تیوفر، کراپ آید و بیوبلوم بوده و کمترین آن در تیمار شاهد اندازه گیری شد. بیشترین میزان فعالیت پرولین و گلایسین بتایین مربوط به تیمار آسکوربیک اسید و کمترین آن در شاهد مشاهده شد. بیوبلوم بیشترین تاثیر در خواص کمی و کیفی میوه در مقایسه با سایر تیمارها از خود نشان داد.هرچندبرای درصد قند اختلاف معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد اما بالاترین مقدار آن هم مربوط به تیمار بیوبلوم بوده است بنابراین بیشترین میزان فعالیت آنزیم ها در زمانی اندازه گیری شد که تیمار سالیسیلیک اسید و تیوفر استفاده شده بود. کلمات کلیدی: انگور، مقاومت به سرما، مواد ضد سرمازدگی