بررسی تاثیر جاذب های غذایی (متیونین، لیزین و آلانین) در رشد و بازماندگی لارو و بچه ماهی انگشت قد تاسماهی ایرانی‭( Acipenser persicus)‬

این پروژه با هدف افزایش رشد و بازماندگی لارو و بچه تاسماهی ایرانی ‭ (Acipenser persicus) ‬طی دوره سازگاری به غذای دستی با استفاده از مکمل های اسیدهای آمینه متیونین، لایزین و آلانین بعنوان جاذب های غذایی انجام شده است. تغذیه ‮‭3300‬ عدد لارو و ‮‭1500‬ عدد بچه تاسماهی ایرانی به ترتیب با اوزن اولیه ‮‭0/4 0/09‬ و ‮‭1/8 0/3‬ گرم ( میانگین انحراف از معیار) طی دوره سازگاری به غذای دستی تحت شرایط پرورشی برای دو دوره ‮‭62‬ و ‮‭70‬ روزه طی دو سال در انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری دکتر دادمان (موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر) انجام شد. تیمارهای غذایی شامل 9 جیره غذایی محتوی سطوح صفر، یک و سه درصد از سه اسیدآمینه مورد بررسی، با سه تکرار بود. بررسی اثر اسیدهای آمینه در جیره های غذایی در طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 3ا3 انجام شد. علاوه بر جیره های غذایی فوق، جیرهصای با ‮‭41 1/8‬ درصد پروتیین خام محتوی ‮‭50‬ درصد پروتیین گیاهی مکمل شده با 3 درصد متیونین، لایزین و آلانین به منظور دستیابی به جیره مقرون به صرفه در آبزی پروری فرموله شد. ماهیان بطور تصادفی در ‮‭30‬ حوضچه ‮‭30‬ (مرحله لاروی) و ‮‭50‬ لیتری (مرحله بچه ماهی) مجهز به سیستم هوادهی و دبی آب ‮‭0/2‬ لیتر در ثانیه، توزیع شدند. نتایج آماری بدست آمده از وزن نهایی لاروتاسماهی ایرانی، بالاترین وزن نهایی را در لارو تاسماهیان تغذیه شده با جیره حاوی سطوح 3 درصد متیونین و آلانین و یک درصد لایزین (‮‭3/0 5/7‬‭) ( M‬3L1A3 گرم) نشان داد و همچنین این تیمار با تمامی تیمارهای مورد بررسی برتری معنی دار آماری دارد(‮‭05.0‬ ‭p). ‬به دنبال آن تیمار M1L1A3 حاوی یک درصد متیونین، یک درصد لایزین و سه درصد آلانین (‮‭6/1 1/0‬ گرم) با اختلاف معنی داری نسبت به سایر تیمارها در اولویت دوم از لحاظ عملکرد رشد قرار دارند(‮‭05.0‬ ‭p). ‬تیمارهای M1L1A1، M3L1A1، M3L3A1 ، M1L3A3، M3L3A3 در خصوص وزن نهایی لاروها مشابه یکدیگر بوده ولی نسبت به تیمارهای غذایی حاوی ‮‭50‬ درصد پروتیین گیاهی (‮‭3/2 1/0‬ گرم) و بدون افزودنی اسیدهای آمینه (‮‭4/0 6/3‬‭) (M‬0L0A0 گرم) اختلاف معنی دار آماری دارد(‮‭05.0‬ ‭p). ‬بررسی آماری وزن نهایی ماهیان نشان داد که دو تیمار M3L3A3 (محتوی 3درصد از هر سه اسیدآمینه مورد بررسی) (‮‭11/1 3/6‬ گرم) و M3L1A3 (محتوی3 درصد از دو اسیدآمینه متیونین و آلانین و یک درصد لایزین) (‮‭10/4 3/1‬ گرم) با تیمارهایM1L1A1 ، M1L3A1 ، M1L1A3 ،M0L0A0 (فاقد اسیدهای آمینه افزوده شده) وتیمار غذایی با ‮‭50‬ درصد پروتیین گیاهی (‮‭5/6 1/0‬ گرم) اختلاف معنی دار آماری دارند ولی بین این دو تیمار تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد(‮‭05.0‬ ‭p). ‬ادامه تجزیه واریانس یکطرفه وزن نهایی بچه تاسماهیان مشخص نمود که تیمارهای ‮‭2/1 0/7‬‭) M‬1L1A1 گرم)، ‮‭6/1 6/8‬‭) M‬3L1A1 گرم)، ‮‭5/0 0/7‬‭) M‬1L3A1 گرم)، ‮‭0/1 6/6‬‭) M‬1L1A3 گرم) با ‮‭8/1 8/5‬‭) M‬0L0A0 گرم) و جیره با ‮‭50‬ درصد پروتیین گیاهی اختلاف معنی دار آماری ندارد (‮‭05.0‬ ‭p). ‬تجزیه واریانس یکطرفه طول کل بچه تاسماهیان حاکی از عدم اختلاف معنی دار آماری بین تیمارها می باشد(‮‭05.0‬ ‭p). ‬حداکثر طول کل (‮‭12 1/6‬ سانتی متر)مربوط به تیمار M3L1A3 می باشد. نتایج نشان میدهد که با افزایش رشد بچه تاسماهیان ایرانی، نیاز آنها به اسیدهای آمینه متیونین بیشتر میشود. این در حالی است که اسیدهای آمینه لایزین و آلانین در سازگاری بچه تاسماهیان ایرانی به غذای دستی در سطوح یک و 3 درصد اثرات رشدی یکسانی نشان دادند ولی طی دوره سازگاری لارو تاسماهی ایرانی به غذای دستی در سطح 3 درصد برتری آماری داشته اند. بنابراین براساس یافته های این مطالعه در خصوص لارو تاسماهیان ایرانی، نیاز لاروها طی دوره تغذیه از غذای دستی به اسیدهای آمینه لایزین و آلانین حداقل بیشتر از یک درصد میباشد. اختلاف معنی داری در درصد بازماندگی در تاسماهیان تغذیه شده دردو مرحله لاروی و بچه ماهی در کلیه تیمارهای غذایی مشاهده نگردید. کلمات کلیدی: تاسماهی ایرانی، لارو، بچه ماهی، جاذب های غذایی، متیونین، لایزین، آلانین، رشد، بازماندگی