مطالعه تنوع ژنتیکی موجود بین توده های موجود پده و تولید نهال های بذری از ژنوتیپ های برتر این گونه
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1055191
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 294
تعداد صفحات: 52
سال انتشار: 1393
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
گونه صنوبر پده به دلیل سازگاری در شرایط اکولوژیکی مختلف، دگرگشن بودن و هتروزیگوزسیتی نهال های حاصل از بذور آنها دارای تنوع ژنتیکی بالایی است که در فرآیندهای انتخاب درختان برتر، دورگ گیری های بین و درون گونه ای و در نهایت تکثیر ژنوتیپ های مطلوب به لحاظ کمی و کیفی میتواند نقش مهمی داشته باشد. این بررسی با هدف شناسایی و جمع آوری پایه های برتر گونه پده و تولید نهال های بذری به منظور ایجاد تنوع ژنتیکی گسترده در بین و میان جوامع طبیعی و در مرحله بعد انتخاب ژنوتیپ هایی که رشد مطلوبی در سالهای اولیه رویش داشته اند بود. تعداد 29 درخت مادری از 13 رویشگاه مختلف کشور انتخاب و از بذر آنها تولید نهال گردید. نهال های بذری در ایستگاه تحقیقات البرز کرج وابسته به موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور کاشته شده و به مدت سه سال متوالی (1390-1392) مورد بررسی قرار گرفتند. ویژگیهای کمی شامل قطر، ارتفاع، درصد زنده مانی و ویژگیهای کیفی شامل تعداد شاخه، زاویه شاخه با تنه اصلی و شکل ساقه ثبت گردید. همچنین به منظور تعیین تنوع ژنتیکی تعداد 50 ژنوتیپ برتر از 12 درخت مادری با مبداهای جغرافیایی مختلف و درختان مادری آنها انتخاب، و از آنزیم پراکسیداز و -روش الکتروفورز بر روی ژل پلی اکریل آمید (PAGE) برای مطالعه استفاده گردید. نتایج نشان داد که ژنوتیپ های بذری حاصل از درختان رویشگاه های مختلف پده به لحاظ صفات رویشی کمی و کیفی دارای اختلاف معنی داری بوده اند. در پایان سال سوم بعد از کاشت میانگین رشد قطری ژنوتیپهای بذری درختان رویشگاه های کرمان، خجیر و نیز رشد ارتفاعی ژنوتیپهای با مبدا جغرافیایی کرمان خجیر، اهواز و زابل از بیشترین رشد نسبت به سایر ژنوتیپها برخوردار بودند. تجزیه واریانس ایزوآنزیمی برای ژنوتیپهای برتر از درختان رویشگاههای مختلف نشان داد که گوناگونی ژنتیکی در درون ژنوتیپهای برتر و میان درختان مادری آنها به ترتیب %69 و %31 بود. همچنین مقدار ضریب تنوع (Phi) در درون ژنوتیپهای برتر و درختان والد دارای تفاوت معنی داری در سطح احتمال %1 بود. بیشترین هتروزیگوسیتی مشاهده شده مربوط به ژنوتیپ های درختان درفول، سرخس و زابل به ترتیب با ،0/83 1 و 0/83 بود. بیشترین تعداد آلل موثر و ضریب شانون متعلق به ژنوتیپهای رویشگاه زابل به ترتیب با 2/93 و 1/12 بود. واژه های کلیدی : ژنوتیپ برتر، پده، ویژگی،های رویشی، تنوع ژنتیکی، پراکسیداز