معرفی گیاه جدید کوشیا برای تولید علوفه با استفاده از منابع آب و خاک شور
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: یزد
شهر موضوع گزارش: یزد
شناسه ملی سند علمی: R-1055653
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 302
تعداد صفحات: 0
سال انتشار: 1392
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
سه چالش عمده جهانی شامل تغییر اقلیم، کاهش منابع آبی و بیابانصزایی میصباشد. روند تغییرات منابع آبی نشان میصدهد که علاوه بر کاهش منابع آبی، نحوه بهرهصبرداری از آن در مناطق خشک و نیمه خشک به تدریج طی سالیان متمادی منجر به کاهش کیفیت آب و خاک شده است. ایران در حال حاضر نیز بر اساس طبقه بندی انستیتوی بین المللی مدیریت آب و سازمان ملل متحد دچار کم آبی شدید است. ایران بعد از سال 2000 وارد فهرست کشورهای دارای کسری آب شده و تا سال 2030 منابع آب تجدیدپذیری کمتر از آستانه 1500 متر مکعب برای هر نفر در سال خواهد داشت. یکی از راهکارهای مقابله با این شرایط تغییر در الگوی کاشت با استفاده از گیاهان متحمل به تنش شوری و خشکی میصباشد. کوشیا گیاهی چهار کربنه با سیستم ریشهصای عمیق و متحمل به شوری و خشکی میصباشد. میزان تولید در مرحله گلدهی از 9 تن علوفه خشک در استان خراسان تا 23 تن در استان گلستان گزارش شده است. بهترین مرحله برداشت کوشیا انتهای غنچه-دهی و ابتدای گلدهی میصباشد.کوشیا را میصتوان تا 50 درصد در جیره غذایی دام وارد نمود. وارد کردن این گیاه به جیره غذایی دام بین 20 تا 40 درصد بسیار مناسب است و تاثیر منفی در تولید دام ندارد. بذور کوشیا دارای 8-10 درصد روغن میصصباشد. با توجه به تحقیقات انجام شده و پتانسیل تولید این گیاه، میصتواند در جیره غذایی دامصها قرار گیرد. بنابراین با هدف تعیین بهترین زمان استفاده از آب شور در مرحله گیاهچه-ای، تعیین توابع واکنش گیاه به شوری و کمص آبی، بررسی واکنش گیاه در شرایط شوری وکمص آبی، بررسی تغییرات ایجاد شده در خاک در طی کاربرد آب شور، بررسی پارامترهای رشدی تحت تنش شوری و کمص آبی، بررسی تاثیر تنش شوری بر میزان یونصها در گیاه کوشیا و پتانسیل تولید گیاه در کشت تابستانه بعد از برداشت غلات و در کشت بهاره این پروژه بصورت آزمایش گلخانه ای و آزمایشگاهی در طول دو سال انجام شد.
نویسندگان