بررسی تجزیه باگاس توسط سویه های قارچی جداشده از خاک جهت غنی سازی خاک مزارع نیشکر

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,650

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SESDC_114

تاریخ نمایه سازی: 12 خرداد 1385

چکیده مقاله:

نیشکر برداشت شده از مزارع ، در کارخانه ط ی پروسه های مختلف ی تبد یل به شکر شده و بقایایی چون فیلتر کیک، باگاس و ملاس از آن بر جا ی می ماند . اکثر عناصر غذا یی کم مصرف و پر مصرف مورد نیاز برای رشد گیاه نیشکر در ا ین بقا یا وجود دارد . با توجه به ا ینکه ا ین عناصر غذا یی توسط گیاه در طی دوره ر شد از خاک جذب شده اند برای ادامه رشد نیشکر در سالها ی بعد ی مجددا با ید این عناصر طی فرا یندی به خاک برگرداننده شود تا خاک فقیر نشده و یا از بارور ی آن کاسته نشود . افزودن مستقیم این مواد زائد به خاک علاوه بر صرف هز ینه های زیاد حمل و نقل ، انتشار آفات وبیماریها، ایجاد رقابت بین گیاه و میکروبهای تجز یه کننده این مواد زائد مشکلاتی را نیز برا ی آب یاری در پی خواهد داشت, لذا قبل از افزودن ا ین مواد به خاک ضرور ی است طی فرایندهایی ا ین بقا یا تجزیه شده و به صورت کود آلی میکروبی در آ ید تا عوارض جانب ی این بقایا بر طرف شود. باگاس تازه شامل 33/4 درصد سلولز، ٣٠ درصد هم ی سلولز و 18/9 درصد لیگنین می باشد .در حال حاضر تولید سالانه باگاس در ا یران بالغ بر یک میلیون تن می باشد که مقدار ی از آن برای تولید کاغذ، نئوپان M.D.F، و یا به صورت افزودنی به خو راک دام استفاده می شود با ا ین وجود حجم عظیمی از باگاس به مصرف نمی رسد و یکی از معضلات، صرف هزینه ها ی زیاد برا ی معدوم کردن باگاس می باشد . در ا ین مطالعه باگاس بدلیل دارا بودن درصد بالا یی از هیدروکربنها و نیز ارزان، فراوان و در دسترس بودن جهت تجزیه و بازگشت موثر به خاک و اغنای راحتتر آن مورد توجه قرار گرفت.

نویسندگان

منیر ملایی

پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران، ایران، دانشگاه شهید

فاطمه تابنده

پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران، ایران

محمد رعایائی

دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

بیژن بمبئی

پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران، ایران