بررسی امکان تولید کامپوزیت طبیعی زیست تخریب پذیر کاه گندم-پلی اتیلن به عنوان یک پوشش در بسته بندی مواد غذایی و مطالعه ویژگی های مختلف آن

نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: البرز
شهر موضوع گزارش: کرج
شناسه ملی سند علمی: R-1057414
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 201
تعداد صفحات: 91
سال انتشار: 1391

نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.

  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این طرح پژوهشی:

چکیده طرح پژوهشی:

محدودیت منابع نفتی همراه با مقررات زیست محیطی در حال رشد، انگیزه ای قوی برای تهیه مواد و محصولاتی جدید سازگار با محیطزیست و مستقل از سوخت های فسیلی می باشد. استفاده از مواد کامپوزیتی بویژه "کامپوزیت های سبز" یکی از راه های عملی در این راستاست که در بسته بندی مواد غذایی هم می توان از آن ها استفاده کرد. بدین منظور، کامپوزیت نسبتا طبیعی به شرح زیر تهیه شد. پلی اتیلن سبک در نقش ماده زمینه، پودر لیگنوسلولزی کاه گندم به عنوان پرکننده و سازگارکننده های مالییک انیدریدپلی اتیلن ‭(MAPE) ‬و پلی اتیلن گلیکول ‮‭400‬ و ‮‭600‬ با هم مخلوط شدند. در این فرآورده مرکب، نسبت ماده زمینه به فاز پرکننده در سطوح نسبی ‮‭70‬ به ،‮‭60 30‬ به ،‮‭50 40‬ به ‮‭50‬ و‮‭40‬ به ‮‭60‬ و هر یک از مواد افزودنی برای هر یک از نسبت های فوق در سه سطح 0 ، 7 و ‮‭10‬ درصد مورد استفاده قرار گرفت. خصوصیات کامپوزیت حاصل مشتمل بر خواص فیزیکی، مکانیکی (کشش، خمش و ضربه)، حرارتی و تجزیه پذیری طبیعی بررسی شد و در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده، بهترین ترکیب از میان ترکیبات فوق، تعیین گردید. از نظر ویژگی مقاومت کشش، از بین ‮‭28‬ ترکیب تهیه شده، شش ترکیب برتر انتخاب شدند که با وجود تفاوت در میزان الیاف، دارای اختلاف معنی داری با نمونه شاهد نبودند. همچنین نتایج نشان داد که ‭MAPE ‬بهترین ماده افزودنی، از نظر بهبود ویژگی مقاومت کشش است. با انجام سایر آزمون های مکانیکی (ضربه و خمش)، میزان مقاومت ترکیبات بویژه ترکیبات برتر با نمونه شاهد مقایسه شد. نوع ماده افزودنی و درصد الیاف در میان تمامی ترکیبات، تاثیری در بهبود ویژگی مقاومت ضربه نداشت و کلیه ترکیبات در ویژگی مقاومت خمش نسبت به نمونه شاهد، خواص بهتری نشان دادند. همچنین، میزان جذب آب و زیست تخریب پذیری نمونه های برتر با نمونه شاهد مقایسه شد تا بهترین گزینه با کمترین میزان جذب آب و بیشترین تجزیه پذیری در طبیعت، انتخاب گردد. در خصوص میزان جذب رطوبت، در بررسی ترکیبات برتر، درصد جذب آب با درصد کاه و زمان غوطه وری رابطه مستقیم داشت و در آزمون تخریب پذیری طبیعی مشخص شد که تمامی ترکیبات برتر به جز شاهد، پس از قرارگیری در خاک افت وزنی پیدا کردند و از ماه سوم تفاوت معنی داری در تخریب نمونه ها نسبت به نمونه شاهد، مشاهده گردید. کلمات کلیدی: پلی اتیلن سبک، خواص مکانیکی و فیزیکی، زیست تخریب پذیری،کاه گندم، کامپوزیت طبیعی

نویسندگان