بررسی سازگاری و مقایسه عملکرد هیبریدهای ذرت دانه ای دیررس و متوسط رس در مرحله نهایی

تعداد 9 هیبرید ذرت بهمراه دو رقم شاهد( سینگل کراسهای ‮‭704‬ و ‮‭700‬) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در ‮‭14‬ منطقه بمدت دو سال(‮‭1389‬ و ‮‭1390‬) مورد بررسی قرار گرفتند (در سال ‮‭1390‬ منطق کرمانشاه بعلت ازبین رفتن آزمایش و جیرفت در هر دو سال بعلت عدم انطباق نتایج حذف گردیدند). تجزیه واریانس مرکب سال و منطقه نشان داد که اثر سال، اثر منطقه و اثر متقابل سال و منطقه برای کلیه صفات مورد بررسی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار است. اثر هیبرید، اثر متقابل منطقه و هیبرید و اثر متقابل سال، منطقه و هیبرید نیز برای کلیه صفات مورد بررسی به جز عملکرد دانه معنی دار بود. اثر متقابل سال و هیبرید برای صفات رطوبت دانه در زمان برداشت درسطح احتمال 1 درصد و برای صفات عمق دانه و تعداد دانه در ردیف بلال در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. در میانگین کل سال ها و مناطق مختلف، هیبریدهای شماره 2 و 1 به ترتیب با ‮‭10/330‬ و ‮‭10/110‬ تن در هکتار بالاترین عملکرد دانه را تولید نمودند. بر اساس کلیه شاخص ها از جمله ضریب تبیین، انحراف از رگرسیون روش ابرهارت و راسل، اکووالانس ریک و واریانس پایداری شوکلا، هیبرید شماره ،‮‭10 8‬ و 7 به ترتیب پایدارترین هیبریدهای مورد بررسی بودند که از هیبریدهای با عملکرد متوسط در این بررسی می باشند. هیبرید پر محصول شماره 2 از پایداری کمتری در این بررسی برخوردار بود. به طور کلی هیبریدهای شماره 3 و 2 بر اساس شاخص های پایداری از کم پایدارترین ارقام بودند. واژه های کلیدی: ذرت، پایداری، هیبرید، عملکرد دانه، محیط