بررسی تنوع، بیوماس و فراوانی فیتوپلانکتون در حوزه جنوبی دریای خزر
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1057999
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 197
تعداد صفحات: 109
سال انتشار: 1390
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
نمونه برداری فیتوپلانکتون این پروژه به صورت فصلی از بهار 1387 طی یکسال درهشت نیم خط عمود بر ساحل به تعداد 480 نمونه از اعماق سطحی 5 متر ، ،10 ،50 20 و 100 متر از آستارا تا ترکمن انجام شد. در مجموع 191 گونه از فیتوپلانکتون شناسایی گردید که باسیلاریوفیتا با 97 گونه برابر 50/8 % ، شاخه کلروفیتا با 28 گونه برابر14/7 % ، شاخه پیروفیتا با 26 گونه برابر6/%13 ، شاخه سیانوفیتا با 25 گونه برابر 1/%13 و شاخه اوگلنوفیتا با 15 گونه برابر 7/9 % از کل گونه ها را تشکیل داد. میانگین تراکم فیتوپلانکتون برابر 27947500 2465184 عدد در مترمکعب (خطای استاندارد میانگین) و میانگین زی توده برابر125/51 8/84 میلی گرم در مترمکعب (خطای استاندارد میانگین) بوده است. تراکم و زی توده فیتوپلانکتون در فصول بهار ، تابستان ، پاییز و زمستان دارای تفاوت معنی دار بوده اند (05.0> p) . بیشترین تراکم به ترتیب مربوط به فصل زمستان ، پاییز ، تابستان و بهار بود (05.0> p) و بیشترین زی توده به ترتیب مربوط به فصل زمستان ، پاییز، بهار و تابستان بود (05.0> p). باسیلاریوفیتا دارای بیشترین تراکم ( 49/%51) میانگین برابر 14390833 16262/35 در مترمکعب (خطای استاندارد میانگین) و اوگلنوفیتا (0/39 %) با میانگین 109791 16262/14 عدد در مترمکعب(خطای استاندارد میانگین) دارای کم ترین تراکم بوده اند. از طرفی پیروفیتا دارای بیشترین میانگین زی توده (14/%53) به میزان 66/69 5/53 میلی گرم در مترمکعب(خطای استاندارد میانگین) و کلروفیتا (0/54 %) با میانگین0/68 0/11 میلی گرم در مترمکعب (خطای استاندارد میانگین) کمترین زی توده را دارند. تراکم و زی توده شاخه های فیتوپلانکتونی در فصول مختلف دارای مقادیر متفاوت بوده اند(05.0> p). تراکم و زی توده فیتوپلانکتون در لایه بالا و لایه زیرین 50 متری دارای تفاوت معنی داری بوده است (05.0> p). با دور شدن از ساحل و افزایش عمق، کاهش میانگین تراکم و زی توده مشاهده شد(05.0> p). بیشترین تراکم فیتو پلانکتون در قسمت سطحی ایستگاه 10 m و کم ترین تراکم در ایستگاه با عمق 100 m و بیشترین زی توده فیتو پلانکتونی در قسمت های سطحی ایستگاه عمقی 20 m و کم ترین زی توده در عمیق ترین نقطه نمونه برداری یعنی در ایستگاه با عمق 100 متر وجود داشت. تراکم و زی توده فیتوپلانکتون در لایه های عمقی مختلف نمونه برداری نسبت به هم دارای تفاوت معنی دار بوده است (05.0> p) به نحوی که بیشترین تراکم به ترتیب مربوط به لایه های 10 ،سطحی 5متری، 20 ، 50 و 100 متری بود و بیشترین زی توده به ترتیب مربوط به لایه های سطحی 5متری ، 20 ، 10 ، 50 و 100 متری بود (05.0> p). تراکم و زی توده فیتوپلانکتون در ترانسکت های مختلف دارای تفاوت معنی دار بوده است (05.0> p). در ترانسکت های آستارا، بابلسر، انزلی، امیرآباد، ترکمن، سفیدرود، نوشهر، تنکابن به ترتیب بیشترین تراکم فیتوپلانکتون ها مشاهده شد(05.0> p). از لحاظ زی توده به ترتیب ترانسکت آستارا، انزلی، سفیدرود، بابلسر، نوشهر، تنکابن، امیرآباد و ترکمن دارای مقادیر بالاتری بودند(05.0> p). شاخص تنوع گونه ای شانون- وینر(Shanon and Wiener) فیتوپلانکتون برابر 2/92 (شرایط مزوتروف) بود. تغییرات شرا یط محیطی و مواد مغذی در فصول مختلف بر این شاخص تاثیر گذار بوده به نحوی که در تابستان کم ترین تنوع گونه ای را شاهد بودیم که به ترتیب در فصول پاییز و زمستان و بهار تنوع گونه ای افزایش داشته است. لغات کلیدی: فیتوپلانکتون، پراکنش فصلی، زی توده، دریای خزر، تراکم، تنوع زیستی.